İki haftadır oğlumla yeni hayatımıza yön vermek için mücadele veriyoruz. Bu süreçte sizden uzak kaldık. Bu haftadan itibaren yazılarımız süratle devam edecektir.
Bu iki haftalık süreçte pek çok şey öğrendik oğlumla...
Ev seçimi, tapu işleri, mobilya seçimi, beyaz eşya seçimi derken nihayet yuvamıza girme şansını yakaladık.. Yaptığım her seçimde oğlumu da katarak görüşlerini almaya çalıştım, oda mobilyasını kendi seçti, oturma odası mobilyalarını beraber seçtik, kırmızı bir buz dolabı aldık, her alışverişte onun görüşü de alındı.
Çocuk da olsa onun da seçme hakkı var... Benim beğenmemden öte onun beğenip memnun kalması annem beni de dinliyor ve sayıyor olarak düşünmesi çok önemli... Çünkü bir insanın en önemli ihtiyacı onun var edilmesi, dinlenmesi ve kabul görmesidir... Amaç sıcak yuvayı ona sağlamak, mutlu ve huzurlu bir yaşam ortamı sağlamak... Saygıyla, sevgiyle ve ilgiyle büyüyen bir çocukta temel sağlamak en önemli ebeveyn amacımız olmalı...
O daha çocuk ne bilir ne anlar diye düşünmeye başladığınız anda çocuğunuza en büyük ihaneti yapmış olursunuz. Çocuklarımız soruların yanıtını en doğru bizden alabilirler, alamazlarsa başkalarından almaya çalışırlar, bu da başkalarının insiyatifine kalmış olur. Bu yüzden onun anlayacağı düzeyde onlara anlatmak her seferinde sıkılmadan sorularını yanıtlamak çok önemli… Bu onlara saygımızın en önemli göstergesi...
Onlara saygı sabahtan başlar yatacağımız saate kadar yani gün boyu sürer... Biz annelerin en büyük derdi bu çocuk yemedi... Nasıl yedireceğiz derdi... Halbuki bırakın kendi başına yiyeceği kadar yer, az yemişse zaten öğlene kurt gibi yer, zorlamak en büyük saygısızlıktır, herkesin bir kapasitesi vardır, yiyeceği kadar yer, sonra telafi eder zaten.
Burada en önemli nokta abur cuburların verilmemesi... Günümüzde maalesef abur cuburların temel yemek, ana yenmesi gereken besinler aperatif olmuş durumda... En önemli nokta şartları ortaya koymak yemek yenmeden yemiş yok ve bu kararda ısrarlı olmak. Çünkü çocuklar sizin tereddüt ettiğinizi hissettiği anda parmaklarının üstünde sizi çevirmeye başlarlar... Olan da şudur bari yemeği yemedi yemişi yesin aç kalmasın... Bunu sakın yapmayın, anlatın hiç vazgeçmeden saygıyla ve sevgiyle anlayacaktır...
Uykusu geldiğinde beden dilinden anlarsınız zaten, huysuzlanabilir, yastıkları alıp taşıyabilir veya benim oğlum gibi elinde mor pike ile burnunu koklamaya başlayabilir...
Bizde ilk yaşlarda konuşma başlamadan her şey beden dilidir, beden dili ile sıkıntısını anlayabilirsiniz, kulağı ağrırsa kulağını tutar, gazı varsa veya karın ağrısı ayaklarını kasar, yemesi azalmışsa ve ateşi varsa boğaz enfeksiyonu olabilir, ağızdan salya geliyorsa diş sürmesi olabilir. Konuşmaya başlayınca her şeyi ifade etmeye başlar...
Onlara iyi örnek olmak çok önemlidir, çünkü en büyük örneklemleri ebeveynlerinden alırlar, hatalı davranış sergileyip o davranışı çocuğunuzda daha sonra gördüğünüzde sakın onu uyarmayın, buna hakkınız yok... Önce biz doğru olmalı ve onlara örnek olmalıyız...
Sorumluluk ve yetki her yaşta onlara verilmeli, her geçen gün daha sorumlu olmaları ve bağımsızlıkları kazandırılmalı... Bağımlı değil bağlı bireyler yetiştirmek, desteklemek, yardım etmek çok önemli ama işin büyük kısmını onlar başarmalı ve devamını getirebilmeli, biz yaşamadık biz alamadık onlar yaşasın onlar sahip olsun diye her şeyi o hiç emek harcamadan ona kazandırırsanız o da sahip olduğunu çok kolay harcar. Ter dökmeli ve mücadele etmeli, tek başına var olmalı ve yaşayabilmeli... İnsan emek harcadığına değer verir... Emeksiz kazanılan maalesef kalıcı olmaz ve değersiz vasıfta kalır... Neden HAYIR’ı açıklamak çok önemli, kafasında soru işareti kalmamalı, seçenek sunulmalıdır. HAYIR demek çok radikal, siz de inanın seçenek sunulmasını arzu ederdiniz. Bence bu hayatta en büyük meziyet, iyi ebeveyn olabilmek... En başarılı x işini yapmaktan çok daha önemli...
Çünkü bir heykeltraş gibi bir canlı dizayn ediyorsunuz...
Eser size ait...
Mükemmel veya vasat...
