Eşyalarımı eve taşıdıktan sonra önce kuşların yemliklerini dol-durdum. Hafta sonunu arkadaşlarımla geçirmiş ve onlar uyanmadan çıkmıştım. Kahvaltısız; kuşlardan bile açtım ve açlığa hiç ta-hammülüm yoktur.
Ama önce misafire hizmet, diye düşündüm.
Kuşlar mı misafir ben mi bu bahçede, o ayrı hikâye.
Kuşlar aç mı tok mu, o ikinci bir ayrı hikâye. Muhtemelen değil-lerdir.
Uzman değilim ama izlediğim kadarıyla kuşların saatlerine hâkim olan üç şey var, yavru bakmayı saymayacak olursak: ka-rın doyurmak, sevişmek ve oynamak.
Bu da kuş olmayı mutlu bir varlık biçimi yapıyor.
Son birkaç yıl içinde bahçeme uğrayan kuşların çeşidi de sayısı da arttı. Bunda bahçeyi yaban hayat için mümkün olduğu kadar dost bir yer hâline getirmemin rolü var sanırım.
Nasıl yaptın bunu diye soracak olursanız... Yapmaktan çok yapmayarak diyebilirim.
Amacım bahçeyi sadece kuşlara değil yılan, kirpi, kertenkele, tilki, böcek, solucan, mantar gibi yaratıklara da yuva olacak or-tama kavuşturmak, arıların ve kelebeklerin uğrak yeri yapmak-tı.
Orijinal vaziyette buğday ve arpa tarlası olan bahçeyi kendi hâline bıraktım.
Yağmurlu ve serin aylarda çayır, çimen, ot duvardan duvara ha-lı gibi her yeri kapladı. Kır çiçekleri bollaştı. Sarmaşıklar servile-rin tepesine tırmandı.
Burada geçen sene sarmaşıklarla ilgili olarak yaptı-ğım bir aptallığı anlatmalıyım:
Nedense ağaçları boğacak diye endişelendim ve bir gün kökleri-ne yakın yerlerinden kesip aşağı indirmeye başladım. Bu arada çevremden telaşlı kuş ötüşleri gelmeye başladı ama ben onları daha sonra düşününce duydum. İnen kıvrım kıvrım sarmaşık buklelerinin arasında iki boş kamış bülbülü yuvası vardı. Telaşlı sesler onları yapan kuşlardan geliyordu. Bir süre bu kuşlar bah-çeden kayboldu ve çok üzüldüm, ama fazla sürmeden geri dön-düler.
Budama amaçlı kestiğimiz dalları yakmayarak bir yere yığıyo-ruz. Bunlar funguslardan böceklere birçok canlı için gıda ve sı-ğınak oluyor. Çürüdüklerinde toprağa zenginlik kattıkları için oradan güçlü bitkiler fışkırıyor.
Taş setin dibine diktiğim yasemini budamayarak yeşil bir kub-be ve doğal sığınak hâline getirdim.
Yapmak istediğim şey bahçemi yabanileştirmek, yaşam ala-nı süratle tükenmekte olan yaratıklara yeni bir saha ve gıda de-posu yaratmaktı.
Bunu bahçesi olan herkesin yapması lazım. O kadar da zor de-ğil. Yapılacak iş kendiliğinden çıkan otları ve kır çiçeklerini sökmemek, bahçenin bir köşesine kuru dalları ve düşen yaprak-ları istiflemek, kelebek ve arı çeken çiçekler dikmekten zahmetli değil.
İngiltere'de Kraliyet Bahçe İşleri Derneği RHS, ülkedeki 28 mil-yon bahçeyi bu şekilde bir tabiatı koruma ağına çevirmek için kampanya sürdürüyor.
RHS’nin bu sayfasından birçok şey öğrenebi-lir: https://www.rhs.org.uk/get-involved/community-gardening/resources/wildlife?type=0&tag=
25 Şubat 2021
Ruh ikizi 9 Saat Önce
Konuş ağaçlarla, bir bir sarıl bedenlerine, Otur nefes al, dinlen gölgelerinde.. Senden hiçbir şey istemezler gülüm, Aksine her şeyleri candır bedenimize… Ruhun şad olsun Sayın MM.
Sarp Ege 9 Dakika Önce
Anladığım kadarı ile Üstat Ozanköy’deki bahçesinin Şubat veya Mart başlangıçtaki durumunu yazmış. Anısına saygı ile.
Ege’de Bir Sahil Kasabası 8 Dakika Önce
Metin Bey, yazılarınıza tutkunum, buraya gelen herkes biliyor. Ama bazı yazılarınıza daha da tutkunum. İşte bu yazı da onlardan biri. Her satırını o kadar keyifle okudum ki. Metin Bey, sizin dışınızda kaç kişi bahçesini, kuş, arı, kelebek dışında; yılan, kirpi, kertenkele, tilki, solucan, böcek, mantar gibi yaratıklara da yuva olacak şekilde yapar? Sizin gibi müstesna birkaç kişi herhalde. Sadece bu yazınızı okuyan bile sizin ne kadar özel bir insan olduğunuzu anlar. Bu fotoğraf da bahçenizden miydi acaba? Metin Bey, çocuklarınızın burada bahçeden fotoğraf paylaşmasını isterim. Burayı okuduklarına da inanıyorum. Bu konuda bir vasiyetiniz olsaydı, eminim ki, okuyucularına çok kıymet veren siz de bunu isterdiniz.