Bir hayat yaşarken, aklına geliverir, bir yaşam yazarken, düşüverir yüreğine; bitmemiş resimdeki figürler olduğumuz...
Yaşadığımız bu koca evrende, eminiz ki, kendi hayatımızda,  yazdığımız, çizdiğimiz, henüz bitmeyen, henüz yaşanmayan güzel şeyler vardır.
Koşul koymadan, ipotek koymadan bırakınız bazı şeyler öylece yaşansın, öylece devam etsin.
Bizim yolculuğumuz henüz bitmedi ki yaşamla...
Bir yaşam yolcusu için yolculuk hiçbir zaman bitmez; ne hayatla, ne de aşkla...
Sonbahar mevsimine doğru yol alırken, hatta şu an mevsimin içinde olup, yaz mevsiminden kalma günleri yaşarken, doğanın asırlardır devam eden, bitmeyen oyunları var.
Güneşin doğuşunu izleyiniz, her gün olmasa bile, ara sıra...
O kadar harika ve olağanüstü renkler serpiliyor ki Tabiat Ana’nın kucağına, hayret edersiniz... 
Aynı renk tılsımını, gün batımında da izleyebilirsiniz.
Bunları seyre durduğunuz vakit, insan şükreder, içi mutlulukla dolar.
Bazen bir toplantı halindeyken, 
Bazen araba kullanırken,
Bazen kırmızı rujumu tazelerken, gözüm kayar, gökyüzüne...
Tam da o vakit, ruhum ve gözlerim şenlenir, doğanın renkleri ile...
Belki de kendime sunduğum minik bir ödüldür bu an... 
Küçük olayların, insanları mutlu edebileceğini insanoğlu böylece öğrenir.
Hem de günü geldiği zaman. Kendi özüne ve benliğine, dönme vaktinin geldiğini anladığında, adına hayat dediğimiz, resim tablosundaki çizimleri, renkleri daha net görür.
Kendi hayatınızın resmine; karşıya geçer ve bakarsınız.
Nerelerdeydiniz, neredesiniz diye...
İnsanın fıtratında her türlü nitelik vardır. Siz hangisini beslerseniz, o yeşerir ve büyür.
Kendinden uzaklaşmış, kopmuş bir insan, kaybolmuş gibidir. Kendisinden kopan birisi de, maalesef fark edemez, ne olanları, ne de yolculuğun içinde olduğunu, ne gün doğuşunun güzelliğini, ne de sevdiğinin gözlerindeki tılsımı...
Mutluluğu bu yüzden de hep dışarılarda, kendinden ötelerde arar.
Özüne ve kendine dönmüş insanların yanında, kendini mutlu hissedersin, sana huzur ve yaşam nefesi verirler. 
Cesaret ve mutluluk, yaşam isteği alırsın...
Hayatın bitmeyen yolcuğundaki kendine dönüş hikâyesi, gökkuşağındaki renklerin yansıması gibidir.
Sen, “sen” olduğun zaman gerçeksin. Yaşamını fırça darbeleriyle şenlendirdiğin zaman güzelsin. Yaşam yolculuğu ile flört ettiğin zaman özgürsün.
Rüzgârın sesinden, bir nağme hissettiğin zaman mutlusun.
Bugün bir nefes al ve düşün, belki de bugün zor bir gün olacak, bilemeyiz.
Gözlerinizi kapatınız ve elinizdekilere şükrediniz. 
Bugün sizi bekliyor... Yeni bir fırça darbesi, yeni bir nota ile bitmeyen yolcuğunuzu yaşamanız dileğiyle...