‘Neredesin seni bekliyorum’ dedi. Bir gidiyorsun, tekrar geri gelmen bayağı bir sürüyor. Oysaki sen her geldiğinde, kanatlarımı açıyorum, seni kanatlarımın içine alıyorum, okşuyorum tedavi ediyorum. Tek fark sen bunu göremiyorsun. Çünkü benim yapabildiklerim ve iyileştirici gücüm görünebilir değildir. Bunu ancak hissedebilirsin. Hissedebilmeyi öğrenmek için de benimle daha çok vakit geçirmeyi öğrenmelisin. Aksi takdirde, benden kopuk olursun ve benden kopuk olman özünden kopuk olmanla eşdeğerdir. Sen bunu sadece bilmiyorsun.

  Kalbinin tamamen açılmasını arzu ediyorsan, benimle kalmalısın. Kalbinin en derinlerindeki yaşam amacına uyanmak istiyorsan yine benimle kalmalısın. Benimle kaldıkça aslında kendine dönersin, kendini bulursun. Çünkü ben seni kendine döndürebilmek için gerekli tüm gücümü kullanırım ve seni sana veririm. Benim en kıymetli yeteneğim bu; sana senin kim olduğunu hatırlatmak. Rüzgarımla okşarım, yağmurumla arındırıp gülümsetirim, fırtınamla uyarırım, kar tanelerimle saflığını hatırlatırım, toprağımla seni köklerim, güneşimle içini ısıtırım sana güven veririm ve bunun gibi daha bir çok senin farkında olmadığın şey, benim yeteneklerim arasında. 
  Senin tek yapman gereken beni fark etmek ve benimle vakit geçirmek. Benimle vakit geçirdikçe, sesimi, ruhumu varoluşumu hissetmeyi de öğrenirsin ve sen benimle vakit geçirdikçe aslında benim seni her zaman hazır bir şekilde orda beklediğimi fark etmeye başlarsın. Senin tüm ihtiyaçlarını, iyileşimini sağlarım ve bir ana kucağından farksız olduğumu anlamaya başlarsın. Ben senin tarafından keşfedilmeyi bekleyen bir gizemim. Beni keşfetmeyi istediğinde, sana tüm gizemimi sunmaya başlarım. Hayal edebileceğinin ötesinde sana aradığın huzuru, sıcaklığı, özlemini çektiğin anne karnındaki güven duygusu ve bütünlük hissini ama en önemlisi varoluşun gizemini fısıldamaya başlarım. Aradığın cevapları bulmaya başlarsın benle. Hiç tahmin etmediğin yerdedir senin cevapların. Hiç bakmadığın yere bak. Orda tüm cevaplar seni bekliyor. Sadece bana gel, bende kalmayı öğren ki sana seni verebileyim. 
  Hiçbir şey sandığın kadar zor ve karmaşık değil. Sadece varoluşla ilgili gerçek olmayan bir fikre sahipsin. Oysa aradığın cevaplar her zaman basittir. Çünkü varoluşun kendisi basittir. İşler komplikeleştiğinde varoluşun özünden uzaklaşırsın, basitleştiğinde yaklaşırsın. Ben Öz’ün sembolüyüm. Ama sen, benim farkımda değilsin. Özün ne olduğunu sorup duruyorsun. Bunu ancak benimle kalarak hissedebilirsin. Ben seni düşüncelerden çekip alırım ve kalbine sızarım. Çünkü varoluşun gerçekliği düşüncede değil, kalbindedir ve beni düşünmezsin sadece hissedebilirsin. Sadece bana gel, benimle kal.