Cumhurbaşkanlığı seçim yarışının sonuna geldik…
Yurttaş yarın son sözünü söyleyecek; ya değişecek, ya devam edecek…
Ve Mayıs ayının ilk haftasında da Kıbrıs’ta çözüm için müzakereler yeniden başlayacak…
Buraya kadar tamam!
Ama ya diğer taraf…
Yani hükümet…
Cumhuriyetçi Türk Partisi’nden Başkan Özkan Yorgancıoğlu’nun istifa edebileceğine yönelik ciddi veriler var…
İstifa ederse Demokrat Parti kanadı koalisyonun biteceğini söylüyor…
Yani yeni bir hükümet kapıda gibi…
Bu dönemde yeni bir seçim kararı alınacağını da düşünmüyorum…
Demek ki mevcut durumdan farklı bir koalisyon ortaya çıkabilir… Ya da CTP’nin yeni başkanı DP ile koalisyona devam da edebilir…
Nasıl bir koalisyon kurulursa kurulsun benim bazı taleplerim var yeni Başbakan ve Bakanlar Kurulu’ndan… Bu yazının konusu da bu!
Evet, neler bekliyorum… Sıralayalım…
- Bu ülkede yolsuzluk var… Söylemden öteye gidip, yolsuzlukları ortaya çıkarıp gereğini yapacak bir iradeye ihtiyaç vardır… Devlet ihaleleri altına imza atanların, gerektiğinde ellerinin titreyeceği bir düzen yaratılmalıdır
- Bu ülkede adaletsizlik var… Adaletsizliği yapan bakan, müsteşar, müdür, kamu çalışanı, iş sahibi, özel sektör yöneticisi… Her kimse; yaptığı adaletsizliğin cezasını çekebileceği bir yapı oluşturulmalıdır
- Bu ülkede sistemsizlik var… Yerel yönetimden, merkezi hükümete, trafikten, sağlığa, eğitimden kültüre… Hangi alana el atsanız bir keşmekeş, bir vurdumduymazlık… Bunların ortadan kaldırılacağı yeni bir sayfaya ihtiyaç vardır…
- Bu ülkede eşitsizlik var… Özel sektör çalışanlarının köle gibi kullanılmasına karşı yasal statülerle koruma altına alındığı, kamu-özel ayrımının ortadan kaldırılacağı bir düzen tesis edilmelidir…
- Bu ülkede eğitim bitmiştir… Evet; devlet okullarının kalitelerinin yükseltileceği, yurttaşları özel okullara muhtaç bırakmayacak, üniversitelere KKTC yurttaşlarının giriş kriterlerinin belirleneceği yeni anlayışla hazırlanacak çağdaş bir eğitim sisteminin kazandırılması gerekmektedir…
- Bu ülkede sağlık bitmiştir… Açık ve net! Devlet sağlık hizmeti vermekten çok uzaktır… “Bütçe denkleştirilmesi” sloganıyla hareket ederek, insanları ölüme mahkum etmeyecek bir düzen kurulmasını şarttır…
- Bu ülkede çevre yok olmuştur… Hiç parmağımızın arkasına saklanmayalım, ‘pis’ bir toplumuz… Öncelik bizden başlamak üzere hükümetin çevre politikası ortaya koyması gerekmektedir… Ağır cezalarla başlamalı ve ülkeyi çöplük olmaktan kurtaracak yeni politikalar üretilmelidir...
- Sosyal güvenlik noksanlığı… Ülkede şiddet gören kadına, uyuşturucu kullanan gençlere, fakir insanlara kol kanat gerecek bir anlayışı benimseyen bir yapılanma gerekmektedir…
- Tarım yeniden ele alınmalı… Üreticinin tanımının yapıldığı, teşviklerin gerçek anlamda üreticiye yapılacağı ve günün sonunda köylü gençlerin kamu kapısına dayanmadan tarım ve hayvancılığa sarılıp para kazanacağı bir düzen yaratılmalıdır…
- Ve tabii ki turizm… Ülkenin en önemli gelir kaynağı… Ama devlet politikasından yoksun… Halkın da içine katılacağı, turizmin bir devlet politikası olmasına yönelik projelerin üretilip hayata geçirileceği bir irade ortaya konmalıdır
Özetle benim taleplerim bunlar… Bu yapıda, bu siyaset anlayışını şiar edinen herhangi bir parti var mı derseniz, şüpheliyim…
İşte bu noktada belki yeni oluşumlar, ya da denenmemiş partiler önümüzdeki dönemde ön plana çıkmalıdır… Bunu da yurttaş yapmalıdır…
Yapabilir mi? Elbette yapar…
Karamsarlığa kapılmayalım, çünkü “Ümit en son ölür!”
