Hakiki aşk ıstırap çeker ve sessizdir. ( Oscar Wilde)

14.

Aşk huzursuzluğumla, şükür, birlikte basiretsizliğimi ortadan kaldırdı. Artık belirginleşmeye başladı nimetleri Allah’ın gönlümde, azımsamıyorum O’nu, azımsanmıyor çünkü yokluktan var ettiği kuvveti, mülkümün mutlak sahibi, kalbimin mutlak sahibi, biricik deryasında yüzdüğüm okyanus, ben sayısızlığın kurbanı, saymaklığımın kurbanı, ihtiyaç duyduğum elimdekiler mi? Eldesizler mi?, nankörlük etmemem gerekir bilhassa kendime, kendim için ayırdığım inkâr edilemez kişiliğime, O bana kalsın –ben de kalsın, düşmekten korkmuyorum artık, ıssızlığıma yenilmiyorum, siz korkuyor musunuz hâlâ dara düşmekten, günahların kuyusuna düşseydiniz, birbirinizi çıkaracak kadar inancınız olacak mı? Şükrolsun, telafisi olmadan telafi edilebilir mi -yap-boz duygular, acısız acı çekmeyi bilen biri olabilir mi? Kusurlu olmaya oruçluydum, âşkın beni eyledi, geceledi ve sabah aydınlıkla beni debeledi. İlham kaftanını giydim, esir bir nefer olmaktan kul olmaya, dertler beni dert eyledi, -hamd ettim-, kestirip atmadım-atamadım, nelere rağmen, nelerle vaktimi, ciğerimi iki paralık ettim.. Parasız cevaplar alınabiliyor mu? Istırap içinde hastalıklarından insanlar her gün, her güne şikâyet etmiyor mu?

15.

Edebi saadeti bulmuş zatına âşık deli-kanlı, koyu kıyılarında arandığım aydınlık ışıklarını, arzulamak gibi fani duygularla çarpıldım-bölümdüm-çıkarıldım-toplandım, her türlü işlemle/her türlü işleme -gafletin katranıyla yağmalandım, yine yıkılmadım –yine kısıtlanmadım –yakıldım. Hiçbir şeyi unutmadım; koklamayı, dokunmayı, öpmeyi, okşamayı.. Kurutulmuş hüzünler biriktirdim yavaş yavaş gözlerimde ufalanan, fısıltılar büyüttüm sana, şarkılar yazdım, sözleri gülüşlerine, teninde vızıldayan ellerime, dokundukça sıcaklığına ellerindeki, kısa kısa, âşk vücudunun neresinde? Âşk “mekândan münezzeh”. Müfredatın her gün dua ve amin, kendinden israf etme, ettirme, gönlün darlır, alıkoyarsın kendini sevmekten, sevilmekten. Âşk vermekle âşk azalmaz, sadakanı ver, aklını ve kalbini, tüm duygu tomurcuklarını.. Âşkını sırtımda taşıdım, hafif bir yük olarak, zaten bu beden benim değil –emanet, onu kullanıp geri vereceğim, kullanım kılavuzu elimde değil, öğretiyor hayat bana, dünyalıktan geçtim, gelgeç kişilerden sonra hayatın acılarının yanında ne de şahane vecizeleri olduğunu öğrendim. Nihayet yanımda besmele var..,