Dünya medyasının, dünya da yaşananlara karşı tutunduğu tavır her zaman ilgimi çekmiştir. 

Örneğin Charlie Hebdo’ saldırı üzerine nerdeyse tüm medya kuruluşları, yüzyılın en acıklı saldırısı olarak servis etmiş. Birçok insan da olaya bu gözle bakmıştı.

Ülkemiz de ise birçok insan, gerek sosyal medya üzerinden, gerekse başka alanlarda bu konu ile ilgili görüşlerini belirtmişti, acılarını paylaşmıştı. 

Buraya kadar şaşırdığım bir şey yok…

Fakat bir türlü anlamadığım şey, ne bizim ne de dünyanın geri kalanının bu hassasiyette, her zaman adil olmadığıdır.

Örneğin Nepal’de yaşanan 7,9 şiddetindeki deprem ile ilgili neden kimse tek söz etmiyor?

Öyle ki, Fransa’daki saldırılarda 12 kişi hayatını kaybetti. Bütün dünya liderleri, kol kola girip Paris sokaklarında yürüdüler. 

Diğer taraftan bu gün itibari ile Nepal’de ölü sayısı 7 bin, ama henüz hiçbir devlet lideri, ne Nepal’e ayakbastı, ne de doğru düzgün yardım gönderdi.

Bizim memlekette ise, kimse ağzını açıp geçmiş olsun bile demedi.

Yazıklar olsun bize.

***

Bahsetmek istediğim diğer bir konu ise, 1 Mayıs kutlamalarıdır.

Öncelikle, sanırım yıllardan beridir en kalabalık 1 Mayıs yürüyüşüne iş yoğunluğundan dolayı katılamadığım için çok üzgün olduğumu söylemek istiyorum.

Evet, işçi bayramına, iş yoğunluğundan katılamadım.

Neden mi? 

Sanırım, bu soruya en doğru cevabı, 1 Mayıs’ta sabahtan akşama kadar açık marketteki işçi kardeşim, ya da tüm gün süren inşaattaki emekçi kardeşim verecektir, ben değil.

Evet, 1 Mayıs durumumuz bu aslında. 

Ülkemizin “güzide” sendikaları, sadece kendi üyelerinin haklarını ve varlıklarını gözetirken, çevremizde, en ufak hakkı bile olmayan, sigortasız, adaletsiz ve baskı altında çalıştırılan ne kadar insanımız var kimsenin aklına gelmiyor.

Tabi diyebilirsiniz ki bu sendikaların görevi mi? 

Belki sendikanın, kurum olarak değil, ama hepimizin birer insan olarak görevi budur. Ve, bu kurumları oluşturan tüm üyelerde, sürekli insanlık ve kardeşlik sloganları attıklarına göre, ortaya açıklanması zor bir durum çıkmaktadır. 

Biri bana neden, hepimiz için bireyler yapamayacağımızı anlatsın lütfen, de bir sonraki 1 Mayıslar, gerçekten benim için de emekçilerin bayramı olsun.