Kuzey Kıbrıs’ta yaşayan insanlar; aklın ve hayalin alamayacağı basit sorunlar yüzünden mutsuz bir yaşam sürüyor...
Elbette bunun çeşitli nedenleri vardır...
Bir yandan işsizlik, diğer yandan özellikle sağlıkta ve eğitimde bitmeyen sıkıntılar insanların yaşamını olumsuz bir şekilde etkiliyor...
İşsizliğin iki önemli nedeni vardır...
Bir tanesi yatırımların azlığı...
Diğeri; askerlik meselesi yüzünden tüm gençlerin üniversite eğitimine kayması; böylece sanatkârlığın ve üretimin terk edilmesi...
Üniversitenin herhangi bir bölümünden mezun olan gençler bu kez özel sektörde çalışmak istemiyor...
Analar, babalar da onları cesaretlendiriyor...
“Ne yani benim oğlum, tahsildar olmak için mi bunca zaman okudu...”
O zaman okuduğu dalda bir iş bulması için bekleyeceksiniz...
Belki 5, belki 30 yıl...
Küçük bir ülkede kaç kişi beden hocası olabilir?..
Kaç kişi ‘işletmecilik’ yapabilir?..
Kaç kişi iletişim alanında çalışabilir?..
Üstelik buradaki üniversitelerden mezun olanların tamamına yakını ‘pratik’ eğitim sürecinden geçmemiş...
Siz bu gençlere iyilik mi yapıyorsunuz, kötülük mü?..
Oturup gerçekleri değerlendirmek zorundayız...
Ayrıca; çözüm olması halinde işsizliğin sona ereceği hayalinden kurtulmalıyız...
Dünkü Rum basınına göre, güneyde her 3 kişiden bir tanesi işsizdir...
Kendi insanına iş bulmakta zorlanan Rum Yönetimi’nin, çözüm sonrasında Kıbrıslı Türklerin tamamını istihdam edeceğini düşünmek aşırı saflık olur...
İsyan etmeyen kalmadı
KKTC hükümetlerinin maaş ödemekte zorlanmasının ve her ay bütçe açığı vermesinin en önemli nedeni aşırı istihdamlardır...
Hemen her parti döneminde, devletin batması pahasına resmi dairelerde, belediyelerde ve devlet işletmelerinde gereksiz istihdamlar yapıldığı için yatırımlara para ayıramayan bir yönetim sistemi oluşturuldu...
Bunu herkes biliyor fakat önlem alamıyor...
Önlem almak bir tarafa, halen istihdamların devam ettiği belirtiliyor...
Ve ne yazık ki; ülkenin geleceğini doğrudan ilgilendiren bu yanlışların giderilmesi için hiç kimse kılını oynatmıyor...
İktidara gelen partiler yapılan uyarıları duymazdan geliyor...
Hemen herkeste “Boş ver sen mi kurtaracaksın” havası var...
Ne var ki; bu ülkenin artık yanlışlardan kurtulması gerekiyor...
İçimizde ülke sevgisini yok etmemişsek bunu başarabiliriz...
Yok sevgimiz kalmamışsa, işte o zaman durum vahimdir...
