Avrupa Birliği; Güney Kıbrıs ve Yunanistan’a, İsrail üzerinden temiz enerji iletilmesini öngören EuroAsia projesine 657 milyon Euro tutarında mali destek veriyor…
   Müthiş bir proje…
   Ve müthiş destek…
   Bu rakam KKTC’nin 2022 bütçesine denk geliyor…
   Güney Kıbrıs ve Yunanistan, kendi elektriğini üretemiyor mu?..
   Elbette üretiyor…
   Fakat üretim büyük ölçüde fuel oil ile yapıldığı için çevre kirliliğine yol açıyor…
   Güneyde doğal gaz ile üretim bu yılın sonunda başlayacak ama kapasite, ihtiyacın yüzde 30’u kadar olacak…
   İşte o yüzden İsrail’den Güney Kıbrıs’a, oradan da Yunanistan’a günde 2 bin megavat tutarında temiz enerji İsrail tarafından ulaştırılacak…
   KKTC’deki ‘sözde devrimciler’ ve ‘korkak milliyetçiler’, yıllar önce Girne’ye deniz altından elektrik teklifi yapan Türkiye’ye sırt dönmüştü…
   Türkiye ile KKTC arasındaki mesafe 60 kilometreyi geçmiyor…
   İsrail-Güney Kıbrıs-Yunanistan arasındaki mesafe bin 208 kilometre…
   Söz konusu proje ile Yunanistan ve Güney Kıbrıs, İsrail’in boyunduruğu altına mı giriyor?..
   Bağımsızlık elden mi gidiyor?..
   İsrail üst yönetim sınıfına mı geçiyor?..

Sürünün o zaman

   Bir de bizim halimize bakınız…
   Yıllardan beri Elektrik Kurumu’nda ‘dönen dolapları’ doğru dürüst araştırmadılar…
   Yüz milyonlarca Euro’luk yolsuzluk ve suiistimal iddiasını yargıya taşımadılar…
   Büyük zahmetler ve harcamalarla hazırlanan suç dosyalarını ‘mesele yok’ deyip kapattılar…
   Personel alımlarını her seçim döneminde artırmak suretiyle ‘partizanlığın dik alasını’ yaptılar…
   Bu kurumu teknolojik olarak yenileme yönüne gitmediler…
   Güneş enerjisini gündeme almadılar ve desteklemediler…
   Şimdi öyle bir noktaya gelindi ki; hem zararına üretim yapılıyor, hem de bu üretim ülkenin ihtiyacını karşılamıyor…
   Ayrıca tüm canlıları zehirliyor…
   Elektrik Kurumu konusunda masa başından atıp tutanlar, son günlerde karanlık altında kalınca bu kez ‘saldırı’ pozisyonuna geçtiler…
   Kime saldırıyorsunuz?..
   Sağı da, solu da yönetmedi mi bu kurumu?..
   Ülkeyi temiz enerjiye kavuşturmak için kılını oynatan bir kişi gördünüz mü?..
   Göremezsiniz…
   Bugüne kadar hep kendi kendimizi kandırmak ve sırtımızı okşamak suretiyle durumu idare etmeye çalıştık…
   Ama artık dibe vurmuş vaziyetteyiz…
   Yeni hükümet Türkiye’den iki adet jeneratör getirse dahi elektrikte sorunlarımız çözülmeyecek…
   Güney Kıbrıs temiz enerjiye kavuşurken, bizler en pahalı üretimle zehirlenmeye devam edeceğiz…
 
Peki ne olacak?

   Bundan sonra gerek elektrik, gerekse diğer konularda Kıbrıs Türkü’nün tek şansı kaldı…
   İsteyen beğenir, isteyen beğenmez…
   O da AB standartlarında bir yaşama dönüştür…
   Her alanda bunu başarabilmenin tek yolu, diğer tarafla uzlaşıdır…
   Teslim olmak değil, ortak yaşam için uzlaşıdan söz ediyoruz…
   Uzlaşının başarılması halinde bundan sadece Kıbrıslılar değil, analar da kazançlı çıkacak…
   ABD’nin geçtiğimiz hafta içinde EastMed projesinden çekilmesini ‘bir ışık’ olarak görebiliriz…
   Güney Kıbrıs ve Yunanistan’a doğal gaz istikametinin Türkiye üzerinden olacağı uyarısıdır ABD’nin yaptığı…
   Kalıcı bir çözümün Türkiye ve Yunanistan açısından sağlayacağı yararlar göz ardı edilemez… 
   Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Kıbrıs konusunda her zaman ‘bir adım önde’ siyasetinin altını bir kez daha çizelim ve AB yetkililerini ‘destek konusunda’ uyarmaya devam edelim… 
   Tüm ada toprağını kendisine bağladığına göre; Avrupa Birliği’ne düşen görev bundan sonraki süreçte ciddi adımlar atmaktır…
   Kıbrıslı Türklerin her fırsatta kullandığı sözü hatırlatalım:
   Elini taşın altına koymalıdır…
   Kıbrıslı Türkler bu sözü çok sık kullanıyorsa da ciddi bir icraat yoktur…
   Yönetim şekli karmaşıktır…
   İnsanlık dışı yaşam koşullarına terk edilen Sınırüstü köyündeki yaşlıları sahiplenen olmadığı gibi, Girne Antik Limanı’nın da, ana yollardaki aydınlatma direklerinin de yasal yönden sorumlusu belli değildir…
   Hemen tüm işlerimiz karmaşık, kötü ve şaibelidir…
   O yüzden artık gerçekleri konuşmalı ve gelecek için bir tercih yapmalıyız…
   Bunu yapabilmek için ‘Kıbrıs toprağını haritasına alan’ AB’nin maddi ve manevi desteğine ihtiyaç vardır…
   Mesela mülkiyet sorununu çözebilmek için 15 milyar Euro gerekiyorsa, bunu 10 yıl içinde finanse edecek bir programı uygulamaya koymalıdır…
   Tek taraflı yardımlarla Kıbrıs’ı bir sonuca götürmek mümkün değildir…
   Yani bir tarafa sadece EuroAsia için 657 milyon Euro verip, diğer tarafı kendi başına bırakmak doğru bir yaklaşım değildir…
   KKTC’deki tüm partilere bu saatten sonra düşen tek görev ise; Kıbrıs’ın tamamını Avrupa standartlarına getirecek projeleri üretmek ve AB Konseyi ile ciddi pazarlıkları başlatmaktır…
   Maraş’a karşılık Ercan’ın uluslararası uçuşlara açılması ilk adımı teşkil edebilir…
   Bu şekilde ağlaya sızlaya ve her türlü projeye kendi içimizde karşı çıkarak bir yere varamayız…
   Böylesi bir anlayış ve yönetim şeklini daha fazla sürdüremeyiz…
   Gerçekleri kabul etmemek intihara bir adım daha yaklaşmak demektir…
   Bunu da görmezden gelmeyelim…