İnsan yaşamında bazı olaylar vardır ki; aradan onlarca yıl da geçse onları unutamazsınız...
Özellikle de can ve mal güvenliğinize yönelik saldırıları...
O saldırılar yüzünden yaşadığınız korkuları...
Anne ve babaların sıkıntılarını...
İsteseniz de unutamazsınız...
Özel yaşamınızda iz bırakan bir kadın veya bir erkek nasıl unutulmazsa; tehdit içerikli olaylar da unutulamaz...
Aralık ayı, Kıbrıslı Türklerin büyük bir çoğunluğu açısından unutulmaz olayların ayıdır
Kıbrıslı Türkler, 1963 yılının Aralık ayında acı verici olaylar yaşadı…
Yüzlerce insan şehit düşerken, binlerce insan göçmen oldu…
İnsanlar, can korkusuyla işlerini, mülklerini ve köylerini terk etmek zorunda kaldı…
Çok kötü günlerden geçtik...
Çocukluğumuz acılarla doludur...
Annelerimizin, babalarımızın bizleri koruyabilmek için neler çektiğini her geçen gün daha iyi anlayabiliyoruz...
Kuşkusuz; 1963-1974 arasında çektiklerimizin belki daha şiddetlisini 1974’te Rumların da çektiğini biliyor ve onlar adına da üzülüyoruz...
Anlatmak ve tekrarını önlemek gerekir
Ama yaşanan tüm acıları tek taraflı değil, karşılıklı olarak anlatmalı ve gelecekte benzerlerinin yaşanmayacağı bir güvenlik ortamı oluşturmak zorundayız...
Yaşananları tek taraflı anlatmak doğru değildir...
Yani Kıbrıs meselesinin 1974’te başladığını iddia etmek; insanlık açısından utanç vericidir...
Bu gerçek dışı iddiayı çürütmek; Kıbrıslı Türklerin ve Türkiye’nin en önemli sorumluluğudur...
“Bırakın artık 1963’ü” diyenlerin peşinden sürüklenemeyiz…
Geçmişi bilmeden ve geçmişte yaşananlardan dersler çıkarmadan sağlam bir gelecek yaratamayız…
Kanlı Noel’de saldırıların ilk hedefi olan Lefkoşa’nın Tahtakale bölgesinin sakinlerini bugüne kadar konuşturup, belgesel hazırlayan olmadı…
Halbuki; KKTC devletinin yüzlerce ‘Dışişleri, tanıtma, enformasyon, yayın’ memuru vardır…
Böylesi bir güçle Kıbrıs Cumhuriyeti’ni bertaraf eden kanlı saldırıların ilk hedefi olan Tahtakale sakinleriyle konuşulmalı ve ortaya çıkacak eserleri sadece Türkçe dilinde değil, yabancı dillerde çoğaltıp yayınlamak, geleceği güvence altına almak açısından mutlaka gereklidir…
Ne var ki; o günleri yaşayanların büyük bir çoğunluğu bu dünyadan göç etti…
Hiç olmazsa hayatta kalan 3-5 kişiyi bulmak ve konuşmak için harekete geçilmelidir…
Ve tekrar ediyoruz:
Düşmanlık yaymak için değil; karşı tarafın yalana dayalı propagandasını çürütmek ve gelecek kuşaklara daha güvenli bir ortam sağlamak için bunu yapmalıyız…
Faşist Yunan Cuntası ve Eoka mağduru Kıbrıslı Türkleri Anavatan Türkiye gelip kurtarıp özgürlük vermiş ise neden KKTCdeki Bizim olmayan Rum mülklerini çalıp yağmalayıp satıyoruz acaba ?
Türkiye’yi her geçen gün niye çalıp sattığımız Rum malları neticesi İnsan Halları Mahkemelerinde yüz kızartıcı Tazminatlarla karşı karşıya bırakıyoruz bilen var mı ! Kıbrıslı Türkler Doğru ve Dürüst bir Toplum iken neden Dünyanın gözü önünde yalancı ve Hırsız duruma düşürüldü ? Türkiye’nin de katkılarıyla aklanmamız için elimize verilen kimsenin konuşmak istemediği Mal Tazmin Komisyonunu acilen hayata geçirmeliyiz, aksi halde Uluslararası Toplumun Bizlere Hırsız Kıbrıslı Türkler algısından kurtulmamız mümkün değildir Maraş’ı da açalım ve satalım diyen Liderlerimize ise sakın bu yanlışlığı yapıp Kıbrıslı Türklere bu acı bedeli de ödetmeyin demeliyiz !
1974 sonrası Anavatan Türkiye’nin bizlere verdiği olanaklarla Çalma Çırpma Usulsüzlükler ve yolsuzluklar ile yaşayacağımıza, Doğru Dürüst bir Hak ve Hukuk Ülkesi yönetmiş olsak idik bugün Akdeniz’in incisi Refah düzeyi yüksek Cennet gibi bir Ülkede yaşamış olacaktık !
Ne Ekmiş İsek maalesef onu Biçeceğiz