Tanınmış avukatlarımızdan Akan Kürşat, yeni yıl tatili vesilesi ile gittiği İtalya’da Kıbrıs Cumhuriyeti tarafından çıkarılmış bulunan bir Avrupa Tutuklama Emri ile tutuklandı. İtalyan makamları Kürşat’ı yargılamak için değil, yargılanmasını sağlamak üzere, Kıbrıs Cumhuriyeti olarak kabul ettikleri Güney Kıbrıs’a göndermek için tutuklamıştı. Kürşat ilk bakışta itiraz etti. Güney Kıbrıs’taki yargı makamları ile tutuklama koşullarının bir Kıbrıslı Türk için güvenli olamayacağını ileri sürdürdüğüne dair bilgiler basında yer aldı.
Bu sırada KKTC’de Kürşat’ın tutuklanma nedenleri ve süreci ile yorumlar yapıp duruyorduk. Çoğumuz, bu tutuklamanın Kuzey’de gelişmekte olan inşaat sektörü ile ilgili olduğu kanaatindeydik. Zaten Kıbrıs Rum Dışişleri Bakanı Kombos da bu kanaati güçlendiren açıklamalar yapıyordu. Kıbrıs Türk makamları da buna dayanarak dikkatlerini arazi satışları üzerinde yoğunlaştırdılar. Cumhurbaşkanı Tatar, olayı izlemeye aldığını açıkladı ve Kuzey’de kalmış Rum mallarının kamulaştırıldığını yapılanın büyük bir haksızlık olduğunu ileri sürdü.
Aradan kısa bir süre geçtikten sonra olayın tarafı olan Akan Kürşat cephesi sessizliğe büründü. Haber çıkmaz; itiraz edilip edilmediği anlaşılmaz oldu. Kendisi gibi eşi de bir avukat olan ve hukuk camiasında etkili dostları olan Akan Kürşat’ın olayı kendi açısından değerlendirmekte olduğu, ne ile suçlandığı veya suçlanabileceğini araştırdığı açıkça belli oluyordu.
Sonuçta Şubat ayı başında yapılacak olan duruşma bile yapılmadan Akan Kürşat Güney Kıbrıs’a “iade edilmeyi” kabul etti, Lefkoşa’ya avdet ettiği gün hemen mahkemeye çıkarıldı ve teminatla serbest kalarak Kuzey’deki evine ulaştı. Daha sonra yapılan duruşmada ise Kıbrıs Rum Savcılığı’nın Kürşat hakkında “takipsizlik” kararı aldığını öğrendik. Dava bitti; Kürşat kurtuldu!
Peki bu davadan geriye ne kalmış olabilir?
Süreç içindeki yorumlarda da belirtmiş olduğum gibi Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin Türkiye Cumhuriyeti’nin yardımı ile olsa bile KKTC yurttaşlarını koruyamayacağı; uluslararası alanda Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıslı Türkler ile ilgili yetkilerin Kıbrıs Cumhuriyeti adını taşıyan Kıbrıs Rum Yönetimi tarafından kullanıldığı teyit edildi.
KKTC makamları tarafından izlenen “iki devletli çözüm” stratejisi gereği, bu stratejiye prim vermemek isteyen devletler ile temasın minimum düzeyde de olsa devam ettirilemediği ve tamamen kopmuş olduğu bir kez daha ortaya çıktı.
Kendisinin, ailesinin ve arkadaşlarının hukuk bilgisi nedeniyle bu işten “ucuz kurtulduğunu” ileri sürebileceğimiz Akan Kürşat’ın başına gelenlerin yeni versiyonlarının ortaya çıkması halinde bunların sonuçlarından kaçınmanın bu kadar kolay olmayabileceği de anlaşılmış olmalıdır ama… Rum basınında yer alan haberlere göre şimdi bizi yeni tehlikeler bekliyor. Rum Dışişleri Bakanı Kombos, Kürşat hakkındaki kararın, Rum yönetiminin KKTC’deki eski Rum malı alım-satımlarını engellemek için düşündüğü önlemleri etkilemeyeceğini söylemiş zaten. Neler yapacaklar göreceğiz.
Bizim ise, Kıbrıs’a bizim gibi bakmayan devletlerin yetkilileri ile de “olumlu ilişkiler” kurmak zorunluluğumuz vardır. Her ne kadar da dünya bu devletlerden müteşekkil değilse bile, bu devletler Kıbrıslı Türklerin en fazla ilişki kurdukları ülkelerde hüküm sürüyorlar. Kıbrıslı Türklerin ezici çoğunluğu Avrupa Birliği üyesi olarak yaşamak istiyor ve AB üyesi devletler de Kıbrıs sorununa bizim gibi bakmıyorlar.
Çalışmak ve Kıbrıs sorununun mağduru olduğumuzu anlatmak gerekir. Çalışmaya uygun bir zemin yaratmak, anlatabilmek içinse diyalog kurulabilecek durumda olmak da bizim sorunumuzdur ama…
Ne olduğumuzu, ne olmak istediğimizi ve bu yolu nasıl yürüyebileceğimizi tartışmayı bile terk ettik. Yıldık; tartışmaktan bile kaçar olduk!
Bu durumda bekleyeceğiz… KKTC’nin Rum tarafının yeni adımlarını nasıl karşılayacağını, Rum tarafının Kıbrıslı Türkleri yargılama yetkisine itiraz edip etmeyeceğini dikkatle izleyeceğiz.
Kürşat davasının bitmesi her şeyin bittiği anlamına gitmiyor. Rumlar yeni hareketler planladıklarını söylemekten kaçınmıyor…
