Genç bir kadını günlerce kodeste tuttuk. Bize, kodese tıkılanların kaçma veya delilleri gizleme olasılığı olan şüpheliler olduğu anlatılıyordu ama genç bir kadını, kimlik belgesi almayı başaramadı diye günlerce kodese tıktık.
Çağdaş hukuk kuralları, bir insanın özgürlüğünden gereksiz yere bir dakikalık süreyle bile mahrum edilmemesini emreder. Hukuk, bir kişinin suçlu olduğu “şüpheden ari bir şekilde kanıtlanmadıkça özgürlüklerinden mahrum edilemez” der.
Kimin umurunda?
Başka amaçlarla yapılmış yasaları, burada doğmuş ve büyümüş; yaşamını bütünüyle burada geçirmiş genç bir kadına uygulamaya kalkıştık, herhangi bir suçla itham bile etmeden günlerce tutuklu kalmasına neden olduk. Asıl suçlular buna neden olanlardır belki ama biz de gerekli tepkiyi göstermeyerek bu suça ortak olduk.
Konu gündeme geldiği zaman hepimiz hukukçu kesildik. Muhaceret Yasası’ndan söz ettik; bu genç kadının aslında ilk önce Türkiye yurttaşlığı alması gerektiğinden bahisle suçu kendimizden başka birilerine yüklemeye kalkıştık.
Bırakın yurtdışından getirerek acımasızca sömürdüğümüz insanları, burada doğarak hayata tutunmaya çalışan insanlara bile acımasız davranıyoruz.
Türkiye Cumhuriyeti, burada doğmuş ve büyümüş birine yurttaşlık verme mecburiyetindedir ama biz değiliz; öyle mi? Yurttaş olma koşullarını taşımayan on binlerce kişiye “istisnai yurttaşlık” dağıttık; seçmen yapıp oylarını almaya çalıştık ama yıllardan beri kimlik edinmeye çalışan bir genç kadına yurttaşlık veremiyoruz; öyle mi? Bu kadın, KKTC’deki okullarda eğitim gördü; mahkemeye başvurarak soyadını değiştirdi ama “kimliksizdir diye kodese atılabilir”, öyle mi?Aslında bizim toplumsal mücadelemiz de bir insan hakları mücadelesidir: Siyasi haklarımız verilsin istiyoruz. Zerre kadar katkıda bulunmadığımız Kıbrıs Cumhuriyeti pasaportuna sahip olarak kolayca seyahat etmeyi “hak” görüyoruz. Ambargolar kalksın, gençlerimiz uluslararası spor karşılaşmalarına katılmasını; biz Larnaka’dan uçuyor olsak bile yurtdışından gelen uçaklar Ercan’a inebilmesini talep ediyoruz.
Bu “hak arama mücadelesinde” başarılı olmak istiyorsak, Kuzey Kıbrıs’ta yaşayan herkese hakkını vermeyi de bilmemiz ve hatta bununla övünmemiz, hakkaniyetimiz ile tanınmamız gerekir!
Bu rejimin behemehal “insancıllaştırılmaya” ihtiyacı vardır. İnsancıllaşabilirsek kazanma olasılığımız artacaktık. Bugünkü halimizle zaten kaybediyoruz!