İskoçya’nın kaderini belirleyen halk oylaması yaşandı ve bitti. Kıl payı bir farkla, birlikten yana olanlar kazandı. Kişisel olarak hayal kırıklığına uğradığımı itiraf ediyorum.
Bence İskoç halkı, Birleşik Krallığın bir parçası kalarak, kendi kaderlerini tayin edebilme şansını yitirmiştir.
Ayrılık mı birliktelik mi daha iyi diye düşünmek boşuna. İki yol da kendi iyi ve kötü taraflarını barındırıyor. Tarih hiçbir zaman bize tüm hayallerimizi vermemiştir. Herhangi bir şeyi kazanırken başka bir şeyin yitirilmesi gereklidir. Ve her zaman birileri, sizi, öteki “kaybedilenler” için de suçlayacaktır. Buna isterseniz bedel ödemek deyin, isterseniz “Karma”. Ama siz o anda fark etmeseniz bile, bu kural hep işliyor.
Bedel ödemek dedim de aklıma geldi.
İD’in Haziran ayında rehin aldığı Irak Türk Konsolosluğu’nda görevli memurlar ve aileleri, kurtarılmış/serbest bırakılmış. Türkiye Başbakanı, askeri bir operasyon olmadığını söylüyor. Rehinelerin MİT, Ordu ve “Gizli Kahramanların” ortak çabası ile kurtarıldığını belirtiyor. Üstüne basarak şunu da ekliyor, “Rehinler için hiçbir bedel ödenmemiştir, hiçbir anlaşma yapılmamıştır”.
Rehine dedim de aklıma geldi.
Sierra Leone, Cuma gününden beridir sokağa çıkma yasağı uyguluyor, insanlar evlerinde rehin tutuluyor. Amaç Ebola virüsüne karşı farkındalığı artırmak ve kapı kapı dolaşarak temizlik malzemesi dağıtıp bilgilendirme yapmak. Hem trajik hem komik hem de kaçınılmaz bir uygulama. Gel de özgürlükler hakkında konuşma.
Farkındalık dedim de aklıma geldi.
Hemen hemen her gün Dünyamızın kaderini toptan değiştiren meseleler yaşanıyor. Salgınlar, seçimler, birleşmeler, ayrılmalar ve savaşlar. Ama biz sanki hepsinden sonsuzluklar kadar uzakmışız gibi davranıyoruz.
Belki de yukardaki konular da ilgimizi çekmiyordur. Değil mi bizim kendi dertlerimiz var. Zaten genel hastalığımız, küçük ufkumuz dışında olanlar ile ilgilenmememizdir. Bizi ekonomik ve kültürel olarak zincire vuranları, asıl zaferi bu akıl tutulmasıdır.
Sizin aklınıza bir şey geldi mi?