‘Biz de aynı yoldayız; bize de kulak ver!’

Bir dostumdan mesaj geldi: “Bize kulak ver; aynı yoldayız” diyordu.
Allah Allah! Benim kendisine kulak vermediğimi nereden çıkardı? Özel olarak kulak vermemi gerektirecek bir durum vardı da ben mi atladım?
Aradım ve sordum tabii… Serzenişi bana değil; Tayyip Beye imiş! 
Bugüne kadar her seçimde Türkiye tarafından desteklendiği ima edilen veya açıkça ortaya konan adayları desteklemiş Türkiye kökenli bir KKTC yurttaşından söz ediyorum… Yıllardan beri adadadır… Ben de yıllardan beri tanıyorum zaten… Açık bir ilişkimiz var… Birbirimizden fazla bir şey saklamayız.
20 Temmuz Barış ve Özgürlük Bayramı’nı seçim kampanyasının bir parçası olarak organize eden ekiplere gönderme yaparak Tayyip Bey’in kendilerini de duyması gerektiğini anlattı. KKTC halkının gidişattan memnun olmadığını ve başta Ersin Tatar olmak üzere Türkiye ile irtibatlı olanların Erdoğan başta olmak üzere Türkiye yetkililerini yanılttıklarını ileri sürdü.
Ben onun serzenişini “de” bağlaçları ile daha anlamlı hale getirdiğimi düşünüyorum: “Biz de aynı yoldayız; bize de kulak ver!”
Türkiye Cumhuriyeti yetkilileri KKTC’de yaşayan ve sesi çıkan herkese kulak verebilir sanıyorum. Buna olanakları var. Büyükelçilik var, istihbaratçılar var… Müşavirler var… Sivil toplum örgütü adı altında halk içinde örgütledikleri vakıf ve dernekler var… Var oğlu var! Bütün bunlardan belli bilgi veya mesajlar Ankara’ya doğru akıyor olmalıdır.
Bu bilgi ve mesajların niteliği de önemlidir tabii… Bu bilgiler aynı doğrultuda mı; yoksa bu bilgi ve mesajlar fon tedarik etmek ve bu fonlar ile hayatlarını sürdürme kaygısı mı taşıyorlar?
İsterseniz durumu biz de gözden geçirebiliriz:
Kıbrıs sorununda kimse bizi dikkate almamaya başladı. Hristodulidis, Türkiye’ye erişmenin yolunu buldu, sorunlarını Hakan Fidan ile çözümlemeye çalışıyor. Bunun etkileri değerlendiriliyor mu?
Mülkiyet sorunu ciddiyetini koruyor… Rum tarafı iddialı mesajlar veriyor ve geri adım atmıyor. Bizim taraf mülkiyet konusunda bilgi toplamaya çalışanları “casus” diye tutuklayıp misilleme yapacak galiba ama bundan da zararlı çıkmamız da olasıdır. 
Hayat pahalılığı her tarafı kırdı geçirdi. Arkasından koşuyoruz ama yetişemiyoruz. İşveren de yetişemiyor; işçi de yetişemiyor. Devlet maaşları ödemek için borçlanıyor. Bu durumun sürdürülemeyeceği Ankara’ya iletildi mi?
Turizm gibi dıştan gelir sağlayan sektörlerden de kötü haberler var… Bu gelirleri korumak ve hatta artırmak için alınan önlemler yetersiz kalıyor. Ek çabalar konusunda ne düşünülüyor?
Kıbrıs sorunu etrafında dönen hamaset kimsenin işine yarayacak gibi görünmüyor. En erken zamanda bir “yönetim kapasitesi” geliştirmek gerekiyor.
Gerçekten de birilerinin bize de “kulak vermesi” gerekiyor.