Muhalefet milletvekilleri ‘yardımcı’ olmayacak mı?

Geçen haftalarda, Casino İşletmecileri Birliği (CİB) tarafından düzenlenen ve basın mensuplarının davet edildiği bir akşam sohbetine katıldım. CİB Başkanı Ahmet Arkın’ın açılış konuşmasından sonra Asbaşkan Ayhan Sarıçiçek’in casino işletmeleri ile ilgili son düzenlemeler hakkındaki açıklamalarını dinledik.
Haberlere ve kayıtlara bakmadan ve sadece hafızamızı yoklayarak Şans Oyunları Yasa-sı’nın KKTC Meclisi’nde görüşülmesi sırasında esas olarak üç konu üzerinde durulduğu-nu söyleyebiliriz:
1- Şans oyunu salonları kara para aklama makinesidir ve ülkemiz kara para aklama üssü haline gelmiştir.
2- Bu sektörün ülke ekonomisine hiçbir katkısı yoktur ve devlet de bu salonlardan yeterince vergi almamaktadır.
3- KKTC yurttaşları bu salonlara giderek kumar bağımlısı haline gelmekte; çeşitli ki-şisel ve sosyal sorunlar yaşamaktadırlar.
Özellikle Ayhan Sarıçiçek’in açıklamaları bütün bunların “abartılı” olmayı bırakın “ger-çek bile olmadığını” net bir şekilde ortaya koydu:
1- Şans oyunları salonları sürekli olarak kayıt altındadır. Kayıt odaları, polisin ve Ma-liye Bakanlığı’nın denetimine her an için hazır olmak zorundadır. Kara para ak-lanması veya vergi kaçırılması mümkün değildir.
2- Sektör, ülke ekonomisinin neredeyse ayakta kalan tek sektörüdür; yılda bir milyar dolardan daha büyük bir ciro üretmektedir. Farklı kişi ve işletmeler, bu sürece yaptıkları katkı oranında paylarını almaktadır.
3- KKTC yurttaşlarının casino dediğimiz şans oyunları salonlarına girmeleri halen daha yasaktır. Yasak olmayan sanal kumar ve bettingdir. 
Toplantıya katılan gazeteciler bu bilgileri çeşitli şekillerde yayınladılar. Sayfalarca haber çıktı. İnternet siteleri bu haberlere yer verdiler. Sarıçiçek, TV programlarına konuk olup konuştu; aynı şeyler söylendi.
Şans Oyunları Yasası Meclis Genel Kurulu’nda görüşülürken bazı muhalefet milletvekilleri ağızlarına geleni söylemiş; yetmemiş dinci Türkiye medyasına demeçler vererek KKTC’nin nasıl bir “kumar ve kara para aklama cenneti” olduğunu kanıtlamaya çalışmışlardı. CİB yöneticileri çeşitli çabalarla bu söylenenlerin gerçeği yansıtmadığını anlatmaya çalışıyor ama iddia sahibi milletvekillerinden “tıs” çıkmıyor. “Biz Meclis kürsüsünü kullandık; istediklerimizi söyledik. Bitti!” havasındadırlar.
Ama bitmemeli… Bitmedi de zaten! 
Görüşlerinin geçerli olduğuna dair samimi bir inançları varsa CİB yöneticilerinin açıklamalarına karşı çıkmaları, kanıtlar ileri sürerek ülkenin “kara para cenneti” olmaktan kurtulması için çalışmalarını devam ettirmeleri gerekir. Yanıldıkları veya yanıltıldıkları iddiasında iseler de “hatalı kanaatleri” düzeltmek için yardımcı olmaları beklenir.
Söyledikleri kayıtlardadır. Konuşmaları TV ekranlarından yayınlanmış, özellikle Türkiye’de tepe tepe kullanılmıştır.
“Biz söyledik; bitti!” olmaz!
Ya iddialarının peşine düşecekler ve haklılıklarını kanıtlayacaklar; ya da yarattıkları olumsuz imajın değişmesi için çalışanlara yardımcı olacaklar!