Seçim hızlı başladı. Önce, “federal çözümcüler” ile “iki devletçiler” karşıtlığı yaratmaya çalıştılar. Başarılı olamadı!
Türk tarafının federal çözüm istemesi, federal çözüm için olmadık tavizler verileceği an-lamına gitmiyor. Tufan Erhürman, bırakın federal çözümü, federal çözüm için müzakere masasının kurulabilmesi için neler talep edeceğini anlattıkça Erhürman’ın “tavizkar bir cumhurbaşkanı” olmayacağı netleşti ve farklı toplum kesimlerinden aldığı destek arttı. Harcanan onca çaba da çöpe gitmiş oldu!
Şimdi ikinci aşamadayız. İkna süreci bitti; çıkar sağlama süreci başladı…
Devletin dağarcığında ne varsa dağıtılıyor… Bütçe zaten batıktır ama birkaç yüz istihdam daha yapılırsa sorun çıkmaz diyerek kamuya istihdam yapılıyor. Devletin haricinde siya-silerin kontrolünde olan kuruluşlarla birlikte 500 kadar istihdam yapıldı. Onlar 500 aileyi kendilerine bağladıklarını hesap ediyorlar.
Yetmez tabii… Kıyıda köşede ne buldularsa seçim yasakları başlamadan dağıttılar. İzin-ler, yardımlar, araziler, makamlar… Ne varsa! 500 değil 10 bin kadar ailenin oyunu ga-ranti etmeye çalışıyorlar.
Bu arada kendilerini de ele verdiler tabii: Onlara göre KKTC denen aygıt, iktidar yandaşla-rına çıkar dağıtma aygıtıdır.
Her gün için KKTC’yi tanıtacaklarına dair söz edip duruyorlar ama böyle bir devleti, siyasi sorunlar bir yana sadece bu tür nedenlerle dikkate alan olmayacağını bile göremiyorlar.
Bırakın gücü veya siyaseti; bize sırtımızı dayayacağımız bir ahlak lazım… Ortak ahlaki değerlere sahip olmadan, bir dayanışma örgütü olması gereken devletimizi gerçek işle-vine kavuşturmadan bırakın siyasal tanınmayı, muhatap alınmamıza bile şükretmemiz gerekiyor.
Bu dayanışma örgütünü oluşturmak ve ona dayanmak için ille de tanınma veya federal çözüm olmasına da gerek yoktur. Siyasi kadrolarımızın iyi ahlaklı insanlardan oluşması yeterlidir.