Ağır enflasyon ekonomik değerleri, geçimi eritirken; manevi değerleri de erozyona uğratıyor. Ama yalnız bunları değil ayni zamanda Kıbrıs Sorunun çözüm dinamiğini de eritiyor. Yoksulluk ve anti demokratik durum derinleşirken, çözümsüzlük kültürü de yol alıyor. Duyarsızlık da dorukta.  Sayın Anastasiadis’in açıklaması ve İngiltere Başbakanı Sayın Johnson’un mektubuna dönük tepkisizlik, bu hali en iyi yansıtan olaylar oldu.  Çünkü söylenen veya yazılanlar, iki karşıt tez sahiplerini öfkelendirmesi gereken unsurlarla dolu. Ama derin enflasyon gibi, derin sessizlik var. 
Sayın Anastasiadis, Eylül ayında gideceği New York’taki BM Genel Kurulu öncesinde açıklaması ile  Crans Montana da görüşmeleri çıkmaza sokan  provokasyonun benzerini yaptı. Federal Çözümün parametresi olan siyasi eşitliğe, yine nüfus azlığı ve çokluğu söylemi ile karşı çıktı. Ama hey hat. Federal çözümü savunan Kuzeydeki ve Güneydeki siyasi ve sivil güçlerden gık çıkmadı. Kuzeyde bir tek Sayın Tufan Erhüman sosyal medya hesabından Sayın Anastasiadis’in Federal Çözümün temel parametresine aykırı o görüşüne eleştiri getirdi.  Ayni şekilde Federal Çözüme karşı görüş beyan eden, “iki devletli çözümden “ yana olduğunu söyleyenlerden de gık çıkmadı.  Çünkü bu demeci üzerine Sayın Anastasiadis’i eleştirseler,  o zaman Federal Çözüme destek vermiş gibi olacaklar. Peki Federal Çözümü savunanlara neden eleştirmedi? Eğer onlarda Sayın Anastasiadis’i bu söylemi nedeni ile eleştirseler, o zamanda çözümsüzlüğün yalnızca Türkiye erkinden kaynaklandığına dönük bilinen ezber dışına çıkılacak ve “ bakın buda egemen güçlerin dümen suyuna girdi ”denecek endişesi, bu suskunluğu besledi. Federal Çözümü, Güneyde savunanlarda Sayın Anastasiadis’in  Crans Montana da çözümün çökmesine yol açan bu provokasyonu tekrarlamasına, Cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde olmalarına karşın, ayni sessizlikle baktılar. Ama,   Anastasiadis’in, Crans Montana’da attığı ve bu günde tekrarladığı  bu adımın, 15 Temmuz 1974 Darbesinden bir farkı yok. Çünkü Maraş’taki tek yanlı adımı ve iki devletli çözümü bu besledi. 
Hal bu iken, İngiltere Başbakanı Sayın Johnson’un mektubu da ayni sessizlikle karşılandı. Sayın Johnson, Sayın Anastasiadis’e yolladığı mektupta, iki devletli çözümü desteklemediğini ve karşı olduğunu ifade etti. Buna en fazla Güneyin bağnazları sevinmesi gerekirdi. Fazla coşmadılar. Çünkü diplomatik incelikle mektupta, BM Parametrelerinde yer alan ilkelere  de vurgu var. Bu nedenle olayı es geçmeyi marifet saydılar. Peki Kuzeyde bu tezi  hararetle savunan Sayın Tatar ve diğerleri de Sayın Johnson’a hadi oradan dahi demediler.. Çünkü halka, İngiltere bizi tanıyacak diye anlattıkları masallar çöktü. Bunun için sessizliği seçtiler. Güneydeki Federal Çözümü savunanlar da Sayın  Anastasiadis’in Federal temel ilke olan siyasi eşitlik olgusuna dönük provokasyonunu sessizlikle  karşıladıkları gibi , Sayın Jonshon’un mektubunu da sessizlikle karşıladılar. Neden? 
 Güneyde ve Kuzeyde siyasi korkular seçim öncesi hakim olur. Crans Montana sonrası Sayın Anastasiadis’i eleştiren AKEL  eski Genel Sekreteri Sayın Andros Kibrianu’nun liderliğinde, milletvekilliği seçiminde gerçekleşen kısmı oy kaybı ve  istifa etmek zorunda kalması, seçim öncesi  sesiz kalmayı besliyor. Yani Kuzeyde ve Güneyde cesaretle kendimiz olamazsak, bilelim ki çözümsüzlüğü aşacak iç dinamik etkin olamayacak. Enflasyona karşı kendi dinamiğimizi ortaya koyamamak nasıl ki onu büyütüyorsa, iç dinamik eksikliği Kıbrıs Sorununda da çıkmazı besliyor.