Coronavirüs salgının ilk aylarında ‘kapanma gerekçesi’ olarak sağlık servislerinin yetersizliği gösterilmişti…
   Eski Sağlık Bakanı Ali Pilli “Arkadaşlar yarın 100 vaka çıkarsa ben bu insanları nerede yatıracağım” diyordu…
   Yani hastanelerin yetersizliğinden söz ediyordu…
   Öyleyse bu sorun öncelikle çözülmeliydi…
   Kendisine defalarca çağrı yapıldı ve “Fuar alanını pandemi hastanesine çevirin” denildi…
   Ama bir inat uğruna bunu yapmadı…
   Daha sonra Sağlık Bakanlığına 45 yatak odalı çalışır vaziyette bir otelin bir yıl süreyle bedava kullanımı önerildi…
   Tüm odalarda klima, duş, tuvalet vardı…
   Onu da kabul etmedi…
   Ülkeyi iki ay süreyle kapadıktan sonra başarı sağlandığı düşüncesiyle kısmi açılıma gidildi ama o da uzun sürmedi…
   Tekrar tekrar kapama kararlarıyla tüm ekonomik sektörler ağır darbe yedi…
   Bunun üzerine Türkiye bizlere 45 gün içinde inşaatı tamamlanan bir hastane hediye etti…
   Ama bizimkiler bu hastaneye üç ayda personel yerleştiremedi…
   Öyleyse çare yine kapanmada…
   Kapatmaların ardı arkası kesilmedi…
   Böylece 5 binden fazla işyeri kapanırken, 50 bini aşkın insan işsiz kaldı…
   Siyasiler bu çöküntünün insanlar üzerindeki etkisini dikkate almış olsaydı; bugün KKTC’de kontrollü turizm faaliyetleri başlayabilir, bunun etkisiyle tüm sektörler iyileşmeye başlayabilirdi…

Bundan sonrası ne olacak?..

   Bir yıl süreyle işsiz kalan turizm emekçilerinin dün başkent Lefkoşa’da gerçekleştirdiği eylem, hükümet için ciddi bir uyarı mesajı veriyordu…
   Ne var ki; bu uyarıya olumlu bir karşılık verilmedi…
   Açılımın ne zaman ve ne şekilde gerçekleşeceği konusunda turizmcilerin önüne herhangi bir eylem planı konmadı…
   Yüzlerce işsiz emekçi meclis dışında “aç kaldık” diye bağırırken, onlar meclis içinde kavga ediyordu…
   Nereden bakarsak bakalım üzücü bir durum…
   Bu şartlarda ülke ekonomisinin düzeleceği konusunda umutlanmamız için herhangi bir neden görülmüyor…
   Ülkeyi yönetenlerde “ne haliniz varsa görünüz” dercesine bir tavır vardır…
   Kıbrıs’ın geleceğinin belirleneceği 5’li konferans öncesinde Kıbrıs Türk halkının içine düştüğü bu durum hem düşündürücü, hem de üzücüdür…
   Gelecek için umutlanmak mümkün değildir…
   Tarih bunu yazacak…