Deprem felaketinde hayatlarını kaybeden KKTC vatandaşlarının bir kısmı dün düzenlenen törenlerin ardından son yolculuğuna uğurlandı…
   Yaşanan acının derinliğini anlatmak kolay değildir…
   Sadece aile yakınları değil, tüm Kıbrıs gözyaşı döküyor…
   Yaramız çok derindir…
   Türkiye’de yaşananları ilgiyle izliyor ve ortaya çıkan sonuçları gördükçe kahroluyoruz…
   Böylesi durumlarda insanların psikolojisi bozuluyor, gerilim artıyor, moral diye bir şey kalmıyor…
   Normal düzene geçmek kolay olmayacak…
   Önümüzde uzun bir zaman vardır…
   Ve bu zamanı çok iyi değerlendirmek, acıları hafifletmek için doğru adımlar atmak zorundayız…
   Okulda, iş yerinde, aile toplantılarında, alış-verişlerde insanlara karşı daha anlayışlı olunmalı, yardım taleplerini daha duyarlı bir şekilde değerlendirmeliyiz…
   Öfkeli çıkışlara, insanların kalbini kırmaya hiç gerek yoktur…
   Kuşkusuz her zamanki gibi daha çok çalışan da olacak, daha az çalışan da…
   Neticeyi iyi niyetle değerlendirip, doğru yönlendirmeyi ve geçmişe göre daha sabırlı olmayı becerebilmeliyiz…

Yardımlar doğru adrese yönlendirilmeli

   Depremzedeler için gönderilen yardımlara yol keserek el koyabilecek haydutların varlığını dikkate alarak, çok iyi organizasyonlara yönelmeliyiz…
   Hele KKTC gibi küçük bir yerde çok başlı yardım kampanyaları yürütmek yerine, tek merkezden; fakat kapsamlı bir hareket planlaması yapılmalıdır…
   Mali yardımlar çok acil ihtiyaçlara yönlendirilmelidir…
   Gıda ve giyecek yardımında ihtiyaçlı bölgelere ve bugüne kadar ihmal edilmiş kesimlere öncelik verilmelidir…
   Bir de sağlık ekipleri derhal göreve başlamalıdır…
   Öncelikle herhangi bir yakınını kaybedenlere yönelik psikolojik takviye için uzman kişiler devreye sokulmalıdır…
   Ailesinin bir ferdini kaybeden insanlara belirli bir süre evde dinlenme ve kendini toparlanma şansı verilmelidir…
   Bu sürede ihtiyaç duyacağı mali yardımı hem devlet, hem de yardım komitesi sağlamalıdır…

Devamını bekliyoruz

   Yardımların hız kazanması ve etkili bir seviyeye ulaşabilmesi için üst kademe yönetimine önemli görevler düşüyor…
   Öncelikle onlar bir adım atmalı ve ya maaşını bağışlamalı, ya da maaşın üzerinde bir kaynakla “ben de varım” demelidir…
  Bu konuda Meclis Başkanı Zorlu Töre’nin ardından Başbakan Ünal Üstel, hükümet ortakları Fikri Ataoğlu, Erhan Arıklı, Sağlık bakanı İzlem Gürçağ, babası eski bakan Erdinç Gürçağ’ın ve Üçüncü Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu’nun, Şubat maaşlarını depremzedelere bağışlamış olmalarını alkışlıyoruz…
   Bunun devamı gelmeli ve liste tamamlanmalıdır…
   Üsttekilerin böylesi bir adım atarsa, diğer kesimlerin harekete geçmesi daha kolaydır…
   Bunun takipçisi olacağız…