Anneler Günü, anneleri anmak ve onurlandırmak amacıyla tüm dünyada farklı zamanlarda kutlanan özel gündür. Her yıl mayısın ikinci pazar günü kutlanan Anneler Günü, bu yıl 10 Mayıs'a denk geliyor. Pek çok dünya ülkesinde aynı gün kutlansa da, Anneler Günü ülkeden ülkeye değişiklik gösteriyor. Bu özel günde annelere çeşitli hediyeler alınıyor.

Anneler Günü’nün tarihçesi

Anneler Günü'nün ilk olarak ne zaman kutlandığı konusunda çeşitli rivayetler bulunmaktadır. Rivayetlerden biri bu günün kutlanmasının Yunan mitolojisiyle ilişkili olduğudur. Mitolojiye göre pek çok Tanrının annesi olarak kabul edilen Rhea çeşitli kutlamalarla onurlandırılmaktadır. Bu kutlamalar genellikle ilkbahar mevsiminde gerçekleşmektedir. Bu durumun bir benzeri de Antik Roma'da görülür. Antik Romalılar da ilkbahar festivallerini İsa'nın doğumundan 250 yıl öncesinden ana tanrıça Kibele onuruna kutluyorlardı.

Bu konuda en çok kabul edilen görüş ise ilk Anneler Günü’nün ilk olarak 1914 tarihinde kutlanmaya başlanmasıdır. Bu tarihinin ilk olmasında Ana Jarvis adındaki bir kadının annesine özlemin duygusunun etkisi büyüktür. Amerika Birleşik Devletleri'nin Virginia eyaletinde öğretmen olan Anna'nın annesi 1905 yılında vefat etmiştir. Annesine oldukça bağlı olan Anna, annesini anmak için her yıl etkinlikler düzenlemek istemiştir. İsteğinin karşılığında kendi okulunda 407 öğrenci ile beraber ilk etkinliğini gerçekleştirmeyi de başarmıştır. Fakat Anna'nın bu davranışı bazı temsilciler tarafından uygun görülmemiş ve anayasa ile bağdaştırılamamıştır. Temsilcilerin bu hareketine karşı Anna hukuk savaşı vermiş ve sonunda 1914 yılında Anneler Günü'nün ülke genelinde resmileşmesini sağlamıştır. Sonrasında dünya geneline yayılan bu akım, her yıl mayıs ayının ikinci pazarı pek çok ülkede Anneler Günü olarak kutlanmaya başlanmıştır.

Annelik nedir? 

Anne, insan hayatının temel kaynağıdır. Çocuğu doğurur, besler ve bakar. Yeni doğan insan, herhangi bir hayvandan daha çaresiz olduğu için, uzun zaman annenin bakımına ve onun tarafından beslenmeye muhtaçtır. Yaşaması ve gelişmesi için annenin bu bakımı gereklidir. Hiçbir yapma yoldan beslenme ve yabancı bakım annenin yerini tutamaz.

Aynı zamanda anne, çocuğun en başta gelen eğitimcisidir. Çocuğun daha sonraki bütün eğitiminin temelini anne atar. Onun çocuğa sağladığı sığınak, çocuğu korkudan kurtarır, daha yüksek değerler için, nesneler ve insanlar için çocuğa görüş ve yürek verir. Böylece çocuk kendine inanır, başkalarına güvenir. Hayatın kendisine yükleyeceği görevleri yerine getirecek duruma gelmeye çalışır. Anne çocuğuna bakarken, onun hayat ritmine, uyku ve uyanıklık zamanlarına, temizliğine, düzenine önem verir. Çocuğun içgüdüsel hayatını gözetir, tehlikeli şeyleri önler ve onda iyi şeyler uyandırır. Onun isteklerini yerine getirmekten zevk duyar, ama isteklerinde ölçülü olmasını da öğretir. Çocuğu sevindirir, kendisinde ve başkalarında nasıl sevinç uyandıracağını ona gösterir. Güzel şeyler karşısında duygulanmasını öğretir. Doğa ve insanın yarattığı şeyler karşısında saygı duyması konusunda onu eğitir. Kısacası, ona hayatın bütün iyi ve kötü yanlarını tanıtır. Anne, kızına örnek olur. Oğluna, her kadına bir anne gözü ile bakmasını ve saygı duymasını öğretir. Böylece aynı zamanda bir aile düzeni yaratır. Anne çocuğun öğretmenidir. Çocuk ya da insan, her şeyin başlangıcını, her konudaki temel bilgisini anne kucağında öğrenir. Ana dilini çocuk önce annesinden duyar, Annesinin dildeki vurgularını ve ses ahengini benimser. Anne, tek başına eğitmez. Onun yanı başında da baba vardır. Her ikisi de kendi cinsiyetleri bakımından ayrı öğreticilik yapar. Eğitim için her ikisinin varlığı da gereklidir ve önemlidir.

Annenin kendisine düşen görevleri yerine getirmesini sağlayan, her kadında bulunan annelik kabiliyetidir. Annelik kabiliyeti, duygu derinliğinde, kişiye karşı güçlü bağlılıkta, belirli, canlı şeyler için ilgi göstermede, başkasına yakınlık duyabilmede toplanır. Annenin yönünü akıldan önce duygu saptadığı için, onun sevgisi daha güçlüdür, eleştiri niteliğindeki düşüncelerle azaltılamaz. Anne denilen eğiticinin ve öğreticinin başlıca erdemleri, çocuğa çok bağlı olmak ve sürekli olarak ona yakın olmaya çalışmaktır. Anneliğin eğitme kabiliyeti de bundan ileri gelir. Kadının doğal eğilimleri ve duygu derinliği, bazı tehlikeler de getirir. Bazı anneler çocuğunu ölçüsüz derecede sever, onun hiç bir yanlışını görmezler. Bu yüzden onun kendi kendisini yetiştirmesini sağlamaz, gelişmesi için önüne çıkan engelleri kaldırmazlar. Budala anneler de çocuğun zayıflığına dayanamaz, onun sınırlarını bilemez ve onu çok yorarlar. Bazı anneler de, vakti geldiği zaman bile çocuğundan ayrılamaz. Çocuğu kendilerine bağlamaya çalışırken onu yitirir, çocuk üzerinde eğitici etkide bulunamazlar. Öte yandan çalışma, hastalık, ekonomik sıkıntılar dolayısıyla çocuğuna yeterince ilgi gösteremeyen, zevk düşkünlüğü gibi nedenler yüzünden çocuğundan uzak duran anneler de vardır. Annelik için alınması gereken önemli tedbirler vardır. Örneğin büyük ekonomik sıkıntılar içinde bulunan çok çocuklu ailelerin güçlüklerini gidermeli, eğilimle ilgili önemli ve güç konularda annelere danışma yerleri kurmalı, çeşitli yollardan anneleri eğitmelidir. Bunun başında da, genç kızların daha ilk yıllarda annelik görevlerine göre eğitilmesi gelir. Bu konuda görevin büyük kısmı aileye düşer. Annelerin eğitimi alanında gösterilecek çabaların başarısı kamuoyunun anneliğe karşı tutumuna bağlıdır. Sağlam bir toplumda anneliğin yeri güçlüdür.

Üzerinde binlerce yazının, onlarca anının anlatıldığı pek çok yazı okuduğum annelik bence tam olarak budur. Sonsuz sevgi, sınırsız tahammül, yaş kaç olursa olsun çocuklar için çarpan kocaman bir yürek; “anne yüreği”… Her zaman kendinden önce hep “evladım” diyebilmek. Sarmak sarmalamak… Çocuğunun yaralarını da, acılarını da çekmek… Verecek bir şeyin kalmadığında, yapacak bir şeyin kalmadığında yalnızca sevgini vermek...

Başta annem ve kayınvalidem olmak üzere, her şeyin en iyisine layık olan annelerimize sevgi ve saygılarımı iletiyor; sağlık, mutluluk ve huzur içinde bir yaşam temenni ediyorum. Anneler Gününüz kutlu olsun.