Bir siyasi yapıyı güçlü kılan tabandır. Bir Genel Başkanı da gerçek bir Genel Başkan yapan etrafındaki yönetici kitlesidir, o siyasi yapının ileri gelenleridir.
UBP’de Dr. Derviş Eroğlu’nun Genel Başkan olurken yaşanan süreçleri dün gibi hatırlarım. Detaya girmek niyetinde değilim aksi takdirde sayfalar sığmaz.
İlk başlarda Derviş Bey ve ailesi Genel Başkanlığa sıcak bakmıyorlardı ama çevrelerindeki güçlü isimler onu Genel Başkanlığa adeta zorladı. Hep yanında olacakları sözü verdiler ve sözlerinde de durdular. 
O dönemlerde Parti disiplini uyulması gereken önemli bir husustu. 
Parti disiplinine sığınılarak zaman, zaman hatalar da yapıldı ama hep kol kırıldı yen içinde kaldı!
Zaman değişti, köprülerin altından çok sular aktı, bu günlere gelindi.
Eskiden Başkanlıkta rakip olan adaya değil bakanlık vermek, selam, sabah kesilir, yüzüne bile bakılmazdı. 
Faiz Bey bu geleneği bozdu. Biliyorum bunu parti bütünlüğü ve dirliği adına yaptı ama bakınız gelinen aşamada yerine yakıştırılan isimler hep Sucuoğlu’na rakip çıkanlar.
Arkasına saklanılan argüman ise “Türkiye Faiz Sucuoğlu’nu istemiyor…” 
Ortaya çıkan isimler derinlemesine mercek altına alınsa Sucuoğlu’na kırmızı ışık yakanlar bunlara acaba hangi renk ışık yakacaklar!
Şunun şurasında kırk dervişiz, birbirimizi bilmişiz!
Sorarım, 56 gün süren hükümet döneminde şartlar acaba güllük gülistanlık mıydı? Engin denizin ortasında dümeni kırılmış yük gemisinden farkımız var mıydı? 
Gelinen aşamada hükümeti kurmakla görevlendirilen kim olursa olsun, dümenden yoksun gemide onu bekleyen sonuç ya kayalara çarparak parçalanmaktır, ya da dalgalara dayanamayıp dibi boylamaktır.
Yine geçmişe dönmek istiyorum. 1990’lı yıllardı, UBP Parti Meclis üyesiydim. Cumhurbaşkanı Denktaş Bey’le UBP Genel Başkanı Derviş Eroğlu arasında siyasi rekabet tavan yapmıştı. UBP’de iplerin tamamı Eroğlu’nun eline geçmiş durumdaydı. 
Denktaş Bey siyasi rekabetten doğan bir davranış gösterdi ve hükümeti kurmakla Eroğlu’nu değil de Lefkoşa Milletvekili, sevilen isim Olgun Paşaları görevlendirdi. 
Yer yerinden oynadığını hatırlıyorum. Bu görevlendirmeye Parti Meclisi şiddetle karşı çıktı. 
Kadim dostum Olgun Paşalar Parti Meclisinin bu kararı karşısında Denktaş’a çıktı ve görevi iade etti.
Şimdilere bakıyorum, %60’ın üzerinde oy alarak UBP Parti Başkanı olan Faiz Sucuoğlu’nun gözlerinin içine baka, baka bazı isimler Başbakanlık görevlendirmesi için adeta sıraya girdiler. Bazı seçilmiş milletvekilleri ise Sucuoğlu’ndan beklentilerine cevap alamadıkları için gelişmelere adeta alkış tutuyorlar. 
Burada önemli bir hususu aktarmak istiyorum. Faiz Sucuoğlu Başbakanlığa geldiği günden beri onunla hiçbir temasım olmadı.
Gelinen aşamada UBP gemisinin omurgasında derin çatlaklar oluşmaya başladığını söylersem kehanette bulunmuş olmayacağım. İsterseniz bir kenara not edin. Önümüzde mahalli seçimler var. Süratle bir toparlanma sürecine gidilmediği takdirde UBP’yi bu seçimlerde büyük bir hezimet beklemektedir. Arkasından gelecek olan hezimetler ise işin cabası!