Güzel Kıbrıs’ta bir haftalık bayram tatili devam ediyor…
Bayramların ‘dostluk, dayanışma, yardımlaşma, barış ve sevgi’ için bir fırsat olduğu söyleniyor…
Doğru mu?..
Eski yıllarda evet bu kurallar büyük ölçüde yerine getiriliyordu…
Ama şimdilerde hiç de öyle değil…
Toplumun ezici bir çoğunluğu, anada olduğu gibi ‘bayramları’ uzun tatil fırsatına çeviriyor…
Parası olan yurt dışına veya adadaki otellere gidiyor…
Dikkat çekici fotoğraflar paylaşılıyor sosyal medyada…
Olmasın mı?..
Elbette olsun ama; sevgi, yardımlaşma, barış yanı eksik kalmamalı…
Son yıllarda tam tersi işler oluyor bu ülkede…
Aşırı alkol alıp yollara çıkmak ve tehlike yaratmak…
Kafayı bozup, kavga çıkarmak…
Kaza yapıp, adam öldürmek veya yaralamak…
Hatta kadınlara yönelik şiddet…
Peki barış ve sevgi nerede kaldı?..
Sadece hatıralarda…
İşte güzel ülkenin geldiği son nokta budur…
Yerli nüfus, ithal nüfusun altında kalmışsa…
İthal nüfusun önemli bir kısmı kadına şiddeti ‘gelenek’ olarak görüyorsa…
Sonuç barış değil kavgadır, dayaktır, bıçaklı saldırıdır…
İhtiyacımız iç huzur ve güvenliktir
Kuzey Kıbrıs’ın ekonomide umudu turizm ve eğitimdir…
Ne var ki; eğitim adı altında gelenlerin önemli bir bölümü ya uyuşturucu ticareti yapıyor, ya da kaçak çalışıyor…
Yine önemli bir kısmı cinayet eğiliminde olduğu için burada adli suçları patlama noktasına getiriyor…
Adli suçlar arttıkça cezaevindeki mahkum sayısı kapasitenin üzerine çıkıyor geliyor…
Bunların yemek ve diğer masrafları KKTC bütçesine ağır bir yük oluşturuyor…
Polisin işi zorlaşıyor…
Ve ekonominin lokomotifi olan turizm faaliyetlerine de ağır bir darba vuruyor…
Halbuki; bu ülkenin öncelikle huzur ve güvene ihtiyacı vardır…
Bunun başarılması halinde çevre ve çökmüş yollara öncelik verilmelidir…
Her geçen gün daha da kirlettiğimiz bu ülkeye belki iki, bilemediniz üç yıl sonra turist çekmek daha da zorlaşacak…
Bırakın yeni yatırımcı getirmeyi, mevcutların buradan gitme tehlikesi vardır…
Daha da geç olmadan uyanmalı ve sert önlemler alınmalıdır…
Bunun için de ‘yüce meclisin’ 3 aydan fazla tatil yapma hakkı yoktur…
Neydi Eski bayramlar? K/Türkler, Lefkoşa, İskele,Pile, Luricina,Mağusa, Leymosun,Polemitya, Baf ve Baf’ın birçok köyü, Poli, Limnidi, Erenköy, Lefke gibi bölgelerde yaşıyor, kendi kendilerini yönetiyorlardı. Yönetimden şikayet eden yoktu. Aileler, mahalleler, yerleşim yerlerinde oturanlar birbirlerini tanır, saygı duyardı. Bayram için, tatlılar, yemekler hazırlanır, sabah camide bayramlaşılırdı. İmam ve müezzin içlerinden biri olurdu. Komşular akraba kadar yakındı. Kahvede bayramlaşma devam ederdi. Para KL idi. Cemaata çalışanlar hepsi 30 KL alırdı. Yardım alanlara erzak ve zamana göre 12 KL yardım yapılırdı. Çiftçilik, hayvancılık yapılır, Bağ, ceviz, harnıp yetiştirilir, çobanlık yapılırdı. Okullarda eğitim daha kaliteli idi.Futbol ligi, okullararası yarışmalar büyük ilgi görürdü. Yazlık, kışlık sinemalar, okul tiyatroları, şarkı yarışmaları da. Türkiye’den gelen grupları seyretmek için bilet bulunamazdı. Okul bitirenlerin üniversite tercihi Türkiye idi. Türkiye’de yüksek eğitime gidenlere özenilir, gıpta ile bakılırdı. Suç ve trafik kazası yok gibiydi. Ne güzel günlerdi? O günleri yaşayanlar, birer birer, aramızdan ayrılıyorlar.1974 de doğanlar bile 50 yaşını dolduruyor.O günler artık geri gelmez ama, bu bozuk gidiş durdurulabilir belki. Sınır çizildi artık eskisi gibi olamaz da, kendi kendimizi yine, ilçe ilçe, kasaba kasaba, köy köy yönetecek temsilcilerimizi seçebiliriz. Lefkoşa’da toplanan ve hiç bir işe yaramayan, bakan, müsteşar, müdür, müşavir v.s den kurtulabiliriz. Cemaata çalışana yine 30 KL karşılığı verebiliriz. Yoksullara iaşe ve 12 KL ayırabiliriz. Yani geçerli parayı KL karşılığı yapabiliriz.TMKnunu devreye sokabiliriz. Üniversitelerin İngiltere’ye akredite olmasını sağlayabiliriz. Limanlarımızı, hava alanlarımızı da İngiliz ve AB kurumlarına akredite ettirebiliriz. Nüfusumuzu,neyimiz var , neyimiz yok, sayıp öğrenebiliriz. K/Türklerin makus talihini yenebiliriz. Hala ümit var yapabiliriz.