İnsan bazen durup bakmalı bir… Neredeyim diye…
Nereye gidiyorum diye değil… 
Kanımca, geleceği sürekli olarak düşünmek, bilmediğin bir yolda, kitaplardan okuduklarınla yürümeye benzer. 
Bu yüzden bazen, okuduklarına, çok kaptırmadan kendini, durmayı dene… Bak bir sağına, soluna, havaya, çevreye… Ne hissediyorsun diye… Mutlu musun olduğun yerden, geride bıraktıysan bir şeyleri, değdi mi tüm bunlara diye, bir soluklan istersen…   
Hepimizin de zamanı gelince kendimizle ve etrafımızla ilgili, bir özeleştiri yapması, zor olsa da, ilerlemek için bunun şart olduğunu düşünürüm.
Geçen hafta doğum günümdü, on yedi Temmuz… Bugün vesilesi ile biraz düşündüm. Değer verdiklerimi, yanımda olanları…
Ve şükrettim, yanımda olan değerlerime… Ne çok güzel insan biriktirmişim, beraber güldüğümüz, beraber ağladığımız, işin en güzel yanı her ne olursa olsun iyi günümü, kötü günümü paylaştığım kıymetlilerim… 
Her mutlulukta, az biraz hüzün vardır. Sanki hüzün olmasa gerçek olmayacak gibi gelir insana… Belki de doğarken, yeni bir dünyaya, yeni bir hayata, “merhaba” derken de, içgüdüsel olarak ağlamamız o yüzdendir. 
Özel günler benim için pek bir şey ifade etmiyor, doğum günleri hariç… Bayram, seyran, yıldönümü gibi, kapitalist düzene yenik düşen günleri kutlamayalı yıllar oldu. 
Doğum günü ise, tamamen size özel… Dünyaya nefes almak için geldiğinizin vesilesi… Bir iz bırakmak, bir eser bırakmak nasipte varsa…
Kaç kişinin hayatına dokunmak, kaç kişiye el vermek, kaç kişiye şifa olmak belki de kaç kişiye çare olmak… 
Her ne olursa olsun, dünyaya geliş nedenimiz, işe gidip, para kazanmak ve harcamak değildir.
Daha farklı bir anlamı olmalı… Her insanın hayatımızda bir nedeni olduğu gibi… 
Bunun gibi daha bir sürü şeyi düşünmüşümdür geçen hafta, bir akşamüstü… Beklerken… 
İzlerken… Yanılmadığımı… 
Bunun gibi daha bir sürü şeyi düşünmüşümdür doğum günümde, geçen hafta çalışırken… Sanki yüzyıl olmuş ve ben hala bekliyorum…
Bu sonsuz gibi olan sabır, tahammül ve umut dolu yanımın, bir gün gelip tükeneceğini… Bu iyimser hallerimin, bir gün gelip biteceğini… Ve beni şaşırtan ise bu şekilde yaşamaktan yorulmadığım… 
Bazen; özellikle doğum günlerimde, bu şekilde düşüncelere dalarım. 
Sonra dudaklarıma bir gülümseme patlatırım, “İyi ki doğdun Harecik”… Boş ver hayat her şeye rağmen güzel ve sende yaşıyorsun…