Cumhurbaşkanı Tatar, seçim kampanyasını başlattı. Zaten başlamıştı ama dünkü törenle birlikle UBP-DP-YDP koalisyon hükümetinin resmi adayı haline geldi… Kampanya çerçevesi de belli oldu. Sağduyu vurgusu yapılacak; “iki devletli çözümü” savunmak ise sağduyulu olmanın koşulu sayılacak. 
Sağduyulu olanlar, kazanır; aşırılar kaybeder. Genellikle böyle olur. Bu durumda sağduyu nedir izah etmek gerekecek tabii… Sağduyuyu kimin temsil ettiği de tartışılmalı…
“KKTC’nin bütün dünya ama öncelikle Kıbrıs Rum tarafınca tanınmasını beklemek” sağduyulu bir davranış veya beklenti mi? Diyelim ki; Rumlar inat ediyor ve sağduyulu olmaya yanaşmıyorlar. Dünyanın geri kalanını ve bu arada bizimle ilişkilerini devlet seviyesine çıkarmalarından yararlanabileceğimiz devletleri “KKTC’nin tanınması gerektiğine” ikna edebilecek miyiz? Onlar olsun “sağduyulu” olabilecek mi?
Seçimde başarı elde edebilmek için bütün bunların gerçekleşmesi gerekli değildir… Bunların gerçekleşebileceğine KKTC seçmenini ikna etmek yeterlidir. İlk aşamada gözlemleyebildiğimiz buna olanak olmadığıdır. Yakın geçmişte yaşananlar, Tatar’a ve destekçilerine mutlaka hatırlatılacaktır: 
•    Kıbrıs Rum tarafı bizimle görüşüp anlaşma konusunda gönüllü görünmüyor ama Türkiye’nin peşinde koşuyor. Türkiye de AB’ye yakınlaşmak istiyor. Türkiye-AB ilişkileri söz konusu olunca masada biz de olabilecek miyiz? Olacaksak ne olarak olacağız? Mezeden mi sayılacağız yoksa ziyafete mi katılacağız?
•    Türk devletleri bizi tanısın diyorsunuz, onlar gidip Güney Kıbrıs’ta elçilik açıyorlar. Onları Avrupa Birliği zorladı diye de açıklama yapıyorsunuz. Bizi tanımaları için kim kimi zorlayacak?
•    Mülkiyet sorunu ekonomiyi darmadağın etti. Daha da edecek. Şimdiye kadar açıklanan hiçbir öneri, bu sorunu çözecek gibi görünmüyor. Rum tarafını nasıl durduracaksınız?
Belki de seçmenler bunun gibi soruların yanıtını arayacaktır. 
Yoksa bütün bunlara gerek kalmayacak mı? Birileri “ol” diyecek ve siz de cumhurbaşkanı mı olacaksınız?