Bir ülke düşünün ki, sokakları artık güvenli değil,
İnsanları güvende değil, hele ki kadınları…
Artık ne sokakta, ne yaşamda ne de,
“Hayatta” değil.
Bir ülke düşünün ki; “kafasına” sıkıca…
El kaldırsın, dil uzatsın, taciz etsin, öldürsün…
Bil ülke düşünün ki, resmen “koksun” pislikten, “korksun” medeniyetten…
Kendini ifade etmekten…
Konuşabilmekten, ya da “Özgür” bireyden…
Bir ülke düşünün ki;
Korksun bütün kadınlar “erkekten”…
Etekten, bir parça tenden…
Bir ülke düşünün ki;
Stadyumda, Cihat…
Maç Sonrasında, Burak…
Bakkal yolunda, Berkin...
Dünyayı gezerken, Pippa…
Minbüste, Özge…
Sokakta ortasında, Nilüfer…
6 yaşında, Gizem…
Ve daha niceleri…
Tatilde, düğünde, Madende, İnşaatta, Tersanede,
Öldüler!
Sonra bırakın düşünmeyi…
Öyle bir “ülke” yok, olamaz, olmamalı…
Bu ancak bir ölüm kampıdır…
“Hakkettiniz” ya da “kaderiniz bu” diyenlerin başta olduğu bir ölüm kampı…
