Türkiye; 1974 sonrasında Kıbrıs’a yönelik yatırımların önceliğini Güzelyurt-Gazimağusa ana yoluna vermişti…
   Nedeni çok basit…
   Narenciye bahçelerinden toplanacak ürünlerin en hızlı şekilde limana ulaştırılması öncelikli hedefti…
   Türkiye bu amaçla büyük paralar harcadı…
   Eksik kalan yerler varsa, bunun sorumluluğu kendi hükümetlerimizin omuzlarındadır…
   Verimsiz bir Karayolları Dairesiyle kendi üzerimize düşen görevleri yerine getiremiyorsak, bunun sorumluluğunu Türkiye’ye yükleyemeyiz…
   Lefkoşa-Gazimağusa anayolunda orta refüjlerin bir kısmında koruyucu bariyer olmakla birlikte büyük bir kısmında yoktur…
   Ve bu yolda sık sık meydana gelen kazalar, aşırı süratli, dikkatsiz veya alkollü sürücünün direksiyon hakimiyetini kaybedip karşı şeride geçmesinden kaynaklanıyor…
   Çok sayıda masum insan bu yüzden hayatını kaybettiği halde, 1974’ten bu yana ‘koruyucu bariyer’ sorunu giderilemedi…
   Araç ruhsatlarından elde edilen milyonlarca lirayı, kamu maaşlarına harcama becerisi gösterenler sayesinde Kıbrıs’ın kuzeyindeki yolların büyük bir kısmı tehlike sinyali veriyor…
    Üzücü olan, hiç kimse de bu durumu düzeltme yönünde adım atmıyor…
  
Ciklos bölgesi

  Türkiye’nin, köy yollarının yenilenmesi için büyük destek vermesi sevindiricidir…
   Fakat; KKTC hükümetlerinin de yerel gelirlerle adım atmasını ve halka hizmet götürmesini istiyoruz…
   Bütçenin yüzde 85’ini maaşlara harcayarak alt yapı sorunlarını gidermemiz ve yatırım yapmamız mümkün değildir…
   Herkesin bildiği bu gerçek karşısında hala umut verici bir gelişmenin yaşanmaması üzücüdür…
   Biz nasıl bir ülkeyiz?..
   Nasıl yönetiliyoruz?..
   Maaşların yanı sıra ‘örtülü ödenek’ uygulaması dahi aksatılmadan sürdürülüyorsa; yolları tamir etmek, yenilemek için de kaynak yaratılmalıdır…
   Devletin lüks harcamalarından kısmak suretiyle bunu başarmasını istiyoruz…
   Bir de kaçak iş gücünü kayıt altına alarak, sadece yatırımlar için değil; sağlık ve eğitim maksatları için de ciddi bir kaynak yaratılması mümkündür…
   Bizler bu konuda uyarıcı yayınlarımızı sürdüreceğiz…
   Ancak siyasilerin de uyarıları dikkate alarak adım atması şarttır…
   Aksi halde, bir süre sonra bu günleri de arar duruma geliriz…
   Unutmayalım; ekonomiyi düzlüğe çıkarmak ve halkımıza ‘insanca yaşam’ olanağı sağlamak;  KKTC’nin tanınmasından çok daha önemlidir…