banner564

Bu dünyadan bir Kamil Özay ve bir Hüseyin Bahçelerli geçti!

Son günlerde bana göre politika arenasında yaşanan çirkinlikleri bile gölgede bırakan, arka, arkaya gelen iki ölüm haberi beni derinden sarstı, adeta boşluğun ortasına attı!
Her ikisi ile de çok eskilere uzanan bir dostluğum vardı. 
Kamil Özay hoca bir edebiyatçı, bir şair, bir gönül adamıydı. Birlik Gazetesinde Yazı İşleri Müdürü olduğum yıllarda gazetenin sanat sayfasını hazırlardı.
Ülkesine aşık, milli duyguları kuvvetli, inançlarını sonuna kadar savunan yürekli bir insandı. 
Yıllar sonra buluşma noktamız “Sönmezliler Ocağı” olmuştu. 
Yürümekte zorlandığı son bir buçuk aya kadar hemen, hemen her gün Sönmezliler Ocağındaydı. 
Sönmezliler Ocağı onun için bir yuvaydı. Öğretmen arkadaşlarının, mukavemet yıllarında birlikte mücadele ettiği kardeşlerinin devam ettiği bir mekan olması ona büyük bir haz veriyordu. Edebiyatla ilgili söyleşilerde bulunmak, kendi şiirleri yanında usta şairlerin şiirlerini okumak en büyük zevkleri arasındaydı.
Nişan takmasınlar bana, istemem
Sevgi yolunda er olayım, bana yeter
İstemem ünü, serveti, parayı
İnsan sevgisiyle dolayım, bana yeter.
Mısralarıyla ne denli mütevazi bir insan, sevgi ile dolu yüreğini ortaya koyuyordu! 
Hepimizin sevip, saydığı, bir ağabey, bir kardeş olarak bağrına bastığı Kamil Özay güzel bir insandı.
Başlığı "En büyük kusurum" olan ve gerçek anlamda kendisini anlatan şiirini sizlerle paylaşırken Kamil hocaya Tanrıdan rahmet yaslı ailesine sabırlar dilerim.
Bilmem ben giyinmesini,
Boyamam ayakkabılarımı. 
Kravatı pek takmam.
Elbiselerim ütüsüzdür genellikle.
Ama ben severim insanları.
Saçımı ne tararım,
Ne de keserim gününe göre.
Sakalıma hiç aldırmam.
Yakalarım kirli dolaşırım.
Ama ben kırmam gönülleri.
Bazen koparırım ayakkabımın bağını,
Bağlarım koptuğu yerden.
Zaman zaman yakarım pantolonumu.
Yere atarım sigara küllerini.
Ama ben bir tabut geçerse ağlarım.
Kusurlarımı bitiremem saymakla.
Hiç hoşuma gitmez,
Kırılmak, incinmek...
Ama yine de en büyük kusurum,
Seni sevmek.
                                               ***
Ve dünyalar iyisi, bir gönül adamı, yüreği insan sevgisi ile dolu, kendini ailesine adamış güzel bir insan Hüseyin Bahçelerli de artık aramızda yok.
Yıllar önce futbol dünyamızda “Büyük Hüseyin” olarak anılan, döneminde sahaların tozunu attıran Hüseyin kardeşim Larnaka’ya bağlı Bahçeler doğumlu. Uzun yıllar Mormenekşe’de, Larnaka’da top koşturdu.
1974 harekatlarından sonra Lefkoşa’ya, Yenişehir bölgesine yerleşti. İşte o günlerde başlayan dostluğumuz devam etti gitti. İnançları uğruna her türlü fedakârlığı yapabilecek kadar gözü kara, dostları için her fedakarlığı yapabilecek kadar yüreği insan sevgisi ile dolu bir güzel insandı.
Hüseyin kardeşime Tanrıdan rahmet, geride kalan sevenlerine sabırlar dilerim.

YORUM EKLE

banner608

banner473