Kuzey Kıbrıs’ta yaşayan hemen herkeste geleceğe yönelik bir endişe ve belirsizlik vardır…

   Elektrik kesintileri başta olmak üzere; yol, su, sağlık, trafik, eğitim ve çevre konularında yaşananlar ister istemez insanları umutsuzluğa düşürüyor…

  Özellikle pandemi sonrasında meydana gelen ekonomik krizin etkisi, toplumun büyük bir kesimini olumsuz yönde etkiledi…

   Ekonomik durumun kötüleşmesi, hastalıkları da tetikledi…

   Kuşkusuz bir de kendi kendimize yaptıklarımız vardır…

  Önceleri önemsiz gibi görünen sorunların uzun yılların ihmal edilmesi, eğitimde yaşanan gerilemenin önemsenmemesi, bol para kazananların ‘paylaşımdan kaçınması’ , devlet kurumlarında ‘partizan atamalar’ ülke sorunlarının daha da artmasına yol açtı…

   Bir süre için fark edilmeyen çöküntü, artık hissedilir duruma geldi...

   Önümüzdeki aylarda bunun etkileri daha da artacak...

   Böylece daha çok insan mağdur olacak, daha çok insan fakirleşecek, ülkede daha çok adaletsizlikler yaşanacak...

  Rüşvet, hırsızlık, soygun tavan yapacak...

   Eğer bunların yaşanması istenmiyorsa; o zaman daha da geç olmadan önlem alınmalı ve sorunların çözümü yönünde hızlı adımlar atılmalıdır…

Tünelin ucunda gerçekten ışık yoktur...

   Sabahtan akşama veya akşamdan sabaha kararların değiştiği bir ülkede hiç kimse aydınlık gelecekten söz edemez...

   Çocukları ve torunları için titreyen insanlar da artık uyanmalıdır...

   Tüm gayretleriniz onların geleceği içindir diyorsunuz ama onların geleceğini karartanlar karşısında kılınızı oynatmıyorsunuz...

  Tam tersi bazı kesimler, bu tür insanlardan kısa süreli menfaatler elde edecekleri düşüncesiyle onları cesaretlendiriyor, destekliyor, hatta ön saflara sürebiliyor...

   İşte o nedenle arzuladığımız ışığı KKTC tünelinin ucunda göremeyeceğiz...

   Bundan sonraki yollar daha karanlıktır...

   Ayaklar yorgana göre uzatılmalı...

   İnsanlar her türlü sıkıntıyı göğüsleyebilecek şekilde kendini hazırlamalıdır...

Rüya gibi yaşam döneminin sonundayız

   Artık gerçekler vardır...

   Bu gerçekleri görerek adım atanlar gelecekte ayakta durabilecek olanlardır...

   Bugünün menfaatine göre hareket edenlerin sonu ise çöküştür...

   Dünyada örnekleri çoktur...

   Bizdeki örnekler de fazlasıyla yeterlidir...

    Daha çok kazanmak değil, daha çok insan olmaktır önemli olan...

   Ne var ki; halkın alıştırıldığı kokmuş siyasetin devamı ‘insanlık’ onurunu da ayaklar altına aldı…

   Bu siyasi düzen değişmeyeceğine göre; geleceğini kurtaran kaptandır…