Kuzey Kıbrıs’taki siyasi ve ekonomik yaşam sürdürülebilir değildir...    
   Ülke yönetiminde ciddi sıkıntılar vardır...    
   Yasalar yetersiz, eksik veya karmaşıktır...    
   Çevre kirlenmiş, yaşanmaz haldedir...    
   Tarihi binaların büyük bir kısmı ya çökmüş, ya çökmek üzeredir...    
   Yediklerimiz ve içtiklerimizin güvenliğinden endişeliyiz...    
   Polisimiz, artan suçlar karşısında yetersizdir...    
   Mahkemelerimiz erken zamanda adalet dağıtamaz durumdadır...    
   Binlerce gencimiz işsizdir...    
   Eğitimde başarı oranımız yerlerde sürünüyor…
   Gençler çaresizlik içindedir…
   Kamu hizmeti oldukça verimsizdir…
   Trafik ‘azmış bir canavarı’ andırıyor...    
   Yola çıkmak, her an ölmeyi göze alabilmek demektir...    
   Hırsızlık, soygun, şiddet, cinayet olayları herkesi ürkütüyor...    
   Kazanan da, kazanmayan da, kredi veren de, borçlu olan da huzursuzdur...   
  
Batmış bir gemideyiz

   KKTC’nin tüm kurum ve kuruluşları da güven yitirmiş durumdadır...    
   Geçmiş yıllarda bir kuruşluk mazot zammı karşısında hükümet düşüren örgütlerin de ‘bozuk düzene’ alıştırılmış olduğunu görüyoruz...    
   Günü kurtaran paşa, kurtaramayan hastadır...    
   Ve gelinen bu noktada, insanların önemli bir kısmı ‘yeni riskleri’ omuzlama pahasına Kıbrıs sorununun çözümü konusunda daha da istekli hale geldi...    
   Çoğu insan “çözüm zor olur” diyor...    
   Ama, o noktaya gelindiğinde “evet” diyebileceğini söylüyor...    
   Peki neden?..    
   Daha iyi bir yaşam umudu...    
   O umutlar ne kadar gerçekleşir, ya da gerçekleşmez onu bilmiyor...    
   Ve bilmeden böylesi bir tercih yapma noktasına gelebiliyor...   
   Elbette hepimiz kalıcı bir çözümden yanayız…
   Küçük bir ülkenin sonsuza dek bölünmüş kalamayacağını bilen insanlar olarak; her zaman için ‘güvenilir bir çözümden’ yana olduk...    
   Halkımızın ezici bir çoğunluğu Türkiye’nin garantörlüğünün devamı şartıyla ve ‘herkes kendi bölgesinde yaşasın’ diyerek, iki toplumlu bir çözüme destek veriyor…
   İşte bu noktada Kıbrıslı Rumların tavrı çok önemlidir…
   Ya bizimle uzlaşı noktasına gelecekler…
   Ya da bölünmüşlüğün sonuçlarına katlanacaklar…