Ben iki haylaz kız çocuğu annesi, üç köpeğin ebeveyni ve Lila Mila’nın biricik halası...
Yıllar boyunca anne olabilmek için verdiğim mücadele, sayısız tedavi, tüp bebek denemeleri, operasyonlar... Ve sonunda, neredeyse ölümle burun buruna geldiğim bir doğum..
Evet, derler ya "evlat için her şeye değer", öyledir...
Ama bu yazım, bu kez çocuksuz annelere.
Ben yıllarca Anneler Günü’nde çocuk sahibi olamadığım için kapılar ardına gizlenen, odalara saklanan, gözyaşlarını içine akıtanlardan oldum. O günlerin acısını unutmuyorum…
Ama artık çok daha iyi biliyorum ki, annelik sadece doğurmakla olmaz.
Topluma önderlik, mahalleye muhtarlık, gençlere rehberlik edenler, danışanlarına çare olanlar.. Sokak hayvanlarına yuva , miniklere abla, teyze, hala olan gerçek kahramanlar.. Hiç tanımadığı bir çocuğu bağrına basan, bir gence ilham olan, bir çiçeğe su, bir kuşa özgürlük olan sizler..
Bugün sizin gününüz..
Sizler, yüzlerce yüreğe dokunan gizli kahramanlarsınız. Mutlu kutlu olsun ..
Yüreğinize sağlık. Benim gibi farklı şekillerde annelik yapan tüm arkadaşlarımla paylaştım. Hepsinden de güzel tepkiler geldi. Her konuda bu seviyede hassasiyet gösteren ve farklı bakış açıları ile durumlara bakan, empati kurabilen, okurun sadece zihnine değil kalbine de dokunabilen yazarlara çok ihtiyacımız var. Bugünkü gazeteyi baştan sona okudum, en güzel yazıydı bu. Yazının muhatabı kadınlar için müthiş bir armağan oldu bence. Anneler Günü'nüz kutlu olsun Cemre Hanım.