Kıbrıs’ın kuzeyinde yıllardan beri elektrik çilesi çekiyoruz…
  Sürekli zam, sürekli kesinti…
  Sürekli yönetim değişimi…
  Bir yığın yolsuzluk ve vurgun iddiası…
  Bunlar bizim kaderimiz mi?..
  Elbette değildir…
  Ama bugün ne çekiyorsak, kendi ettiklerimizin bir sonucudur…
  Yılın tamamında güneş gören bir ülkede elektrik üretmesini beceremedik…
  Güneş enerjisine yatırım yapmak yerine zehirleyen mazotlu jeneratörler satın aldık…
  Bugün hala elimizde doğru dürüst bir elektrik projesi yoktur…
  İhtiyacın bir miktarını Teknecik santralinden, bir miktarını Aksa’dan, bir miktarını da Rum kesiminden karşılıyoruz…
  Rum kesiminden kilovat saatini 15 liraya aldığımız elektriği, kuzeyde 4 liraya satıyoruz…
  Bu nasıl bir ticaret?..
  Unutulmamalı ki; Elektrik Kurumu’nun zararı arttıkça, vatandaşlara gönderilen faturalar daha da kabaracak…
  Yüksek eletrik parası ödeyen küçük işletmeler daha da sıkıntıya girecek…
  Maliyetler arttıkça yerli ürünler, ithal ürünlerle rekabet edemez duruma gelecek…
  Turizmci, hayvancı, narenciye ve patates üreticisi ciddi sıkıntılar yaşayacak…
  Küçük esnaf iş yerini kapatacak…

Bir de Antalya’ya bakalım

  Güney Kıbrıs’ın bir yandan güneş, diğer yandan doğal gazla üretim konusunda yeni projeleri uygulamaya koyduğunu sık sık aktarıyoruz…
  Bir de Antalya Büyükşehir Belediyesine bakalım…
  Turizmde bir numara olan bu 5 yıldızlı kent için 5 yıldızlı bir çevre yaratılıyor…
  Çevrenin 5 yıldızlı olabilmesi için elbette öncelik çöplerin ortadan kaybolmasıdır...
  Bunun için geliştirilen bir proje sayesinde hem çöpler yok ediliyor, hem de bu çöplerden üretilen elektrikle 135 bin konutun elektrik ihtiyacı karşılanıyor...
  Çöpü ‘enerjiye’ çeviren bir projeden söz ediyoruz...
  Antalya’da 130 bin konutun elektriği çöplerden üretilirken; bizler sebze-meyve tarlalarımızı, hayvanların otladığı yerleri, hatta evlerimizin yanı başını, dere yataklarını, sahil şeridini çöplerle kaplamış durumdayız...
  Elektrik konusunda büyük acılar yaşıyoruz...
  Son 49 yılın kötü alışkanlıklarıyla ülke yönetmeye çalışırken, bir avuç insanın temelsiz ideolojisine teslim edilen siyaset anlayışıyla bir adım ileri gidemiyoruz...
  Kendi çöplüğümüzde boğuluyoruz...
  Yerel yönetimlerimiz, aynen hükümetler gibi toplanan vergilerle ancak personel maaşlarını ödeyebiliyor...
  Ufacık sanat organizasyonlarıyla ‘icraat’ sınavı vermeye çalışıyor...
  Sonuçta ana sorunlar çözümsüz kalıyor...