Kıbrıs’ın kuzeyinde yıllardan beri elektrik çilesi çekiyoruz…
Sürekli zam, sürekli kesinti…
Sürekli yönetim değişimi…
Bir yığın yolsuzluk ve vurgun iddiası…
Bunlar bizim kaderimiz mi?..
Elbette değildir…
Ama bugün ne çekiyorsak, kendi ettiklerimizin bir sonucudur…
Yılın tamamında güneş gören bir ülkede elektrik üretmesini beceremedik…
Güneş enerjisine yatırım yapmak yerine zehirleyen mazotlu jeneratörler satın aldık…
Bugün hala elimizde doğru dürüst bir elektrik projesi yoktur…
İhtiyacın bir miktarını Teknecik santralinden, bir miktarını Aksa’dan, bir miktarını da Rum kesiminden karşılıyoruz…
Rum kesiminin sadece 16 günlük faturası 5 milyon 876 bin dolardır…
KKTC Elektrik Kurumu şimdi bu parayı ya borçlanarak ödeyecek, ya da yeni zamlarla telefi edecek…
Elektriğe zam yapıldıkça, üretim maliyetleri de artıyor…
Maliyetler arttıkça yerli ürünler, ithal ürünlerle rekabet edemez duruma geliyor…
Turizmci, hayvancı, narenciye ve patates üreticisi iflasa sürükleniyor…
Küçük esnaf iş yerini kapatıyor…

Bir de Antalya’ya bakalım

Güney Kıbrıs’ın bir yandan güneş, diğer yandan doğal gazla üretim konusunda yeni projeleri uygulamaya koyduğunu sık sık aktarıyoruz…
Bir de Antalya Büyükşehir Belediyesine bakalım…
Turizmde bir numara olan bu 5 yıldızlı kent için 5 yıldızlı bir çevre yaratılıyor…
Çevrenin 5 yıldızlı olabilmesi için elbette öncelik çöplerin ortadan kaybolmasıdır...
Bunun için geliştirilen bir proje sayesinde hem çöplerin yok ediliyor, hem de bu çöplerden üretilen elektrikle 135 bin konutun elektrik ihtiyacı karşılanmıyor...
Çöpü ‘altına’ çeviren bir projeden söz ediyoruz...
Burnumuzun dibindeki Antalya’da 130 bin konutun elektriği çöplerden üretilirken, bizler sebze-meyve tarlalarımızı, hayvanların otladığı yerleri, hatta evlerimizin yanı başını, dere yataklarını, sahil şeridini çöplerle kapatmış durumdayız...
Elektrik konusunda büyük acılar yaşıyoruz...
Son 48 yılın kötü alışkanlıklarıyla ülke yönetmeye çalışırken, bir avuç insanın temelsiz ideolojisine teslim edilen siyaset anlayışıyla bir adım ileri gidemiyoruz...
Kendi çöplüğümüzde boğuluyoruz...
Yerel yönetimlerimiz toplanan vergilerle ancak personel maaşlarını ödeyebiliyor...
Ufacık sanat organizasyonlarıyla ‘icraat’ sınavı vermeye çalışıyor...
Yazıklar olsun...