KKTC’de eğitim gören Iraklı öğrencilerin pankartlı eylemi oldukça dikkat çekicidir...

Bir arkadaşlarının tam 22 kişi tarafından saldırıya uğrayıp, dayak yemesini ve kolunun kırılmasını anlamlı sözlerle protesto ettiler...
Pankartlarda ‘Peace’ (Barış) yazıyordu...
Bir de ‘Buraya dayak yemeye gelmedik’ diyorlardı...
KKTC’yi yönetmekle sorumlu olanlar her iki mesajı da iyi okumalıdır...
Burası bir turizm ve eğitim adası ise; öncelikle insanlar arasında ‘barış’ kültürünün egemen olması gerekiyor…
Bunu aşılayacak olan kurumların başında ise okullar geliyor...
Üniversitelerin birinci görevi, değişik ülkelerden gelen öğrenciler arasında dayanışmayı kuvvetlendirmektir...
Bunu yapıyorlarsa başarı şansı vardır...
Yapmıyorlarsa, Eğitim Bakanlığı tarafından uyarılmalı ve teşvik edilmelidirler...
Üniversite sayımızın artması büyük bir marifet değildir...
Önemli olan sağlıklı büyümek ve ülkemizi bir terör yuvası haline getirmemektir...
“Buraya dayak yemeye gelmedik” diyen öğrencilerin bir başka beklentisi ise polis denetimlerinin artırılması ve suç işleyenlerin anında ülkeden ihraç edilmesidir...
Bunu kim yapacak?..
Elbette devlet baba…
İçişleri ve Eğitim bakanlıklarının polis, kaymakamlıklar, belediyeler ve muhtarlıklarla işbirliği yapması ve asayiş konusunda ortak hareket edilmesinde büyük fayda vardır...
Ama böylesi çalışmaların yapıldığını göremiyoruz...
Yönetim kadrolarında müthiş bir umursamazlık ve ilgisizliğin olması, küçük ülkemizin en büyük talihsizliğidir...
Onların bu kadar rahat ve sorumsuz davranmasının en büyük sorumlusu ise bizleriz...
Büyük bir olay yaşandığı zaman kısa süreli tepki vermekle; vatandaşlık görevlerimizi yerine getirdiğimizi düşünüyoruz...
Yani kendi kendimizi aldatıyoruz...
Hâlbuki demokrasilerde ‘yönetim kadrolarını’ harekete geçirecek seçenekler çoktur...
Bunun için de başımızı kumdan kaldırıp, AB ülkelerine bakmamız yeterlidir...
Ama bizler bunu da yapamıyoruz...
Gündemimizde daha çok ‘Bolibif’ fiyatları vardır...
Hayırlı haftalar...