Rum liderliği yıllardan beri Türkiye’yi ‘adanın bir bölümünü işgal etmekle’ suçluyor…
   Tüm gücüyle Türk askerini adadan çıkarmak ve garantörlüğü sonlandırmak istiyor…
   Çok sayıda Avrupa ülkesinden de destek görüyor…
   Türk tarafı ise Rum tarafının bu etkili propagandası karşısında başarılı bir faaliyet göstermiyor…
   Sanki söylenenler doğruymuş gibi bir tavır izleniyor…
   Halbuki; Güney Kıbrıs’taki ‘Yunan kutlamalarını’ bir albüm halinde bu Avrupa ülkelerinin önüne koymak gerekmez mi?..
   “Bakın; Rum liderliği yönetimi sürekli Türkiye’yi suçluyor ve adanın kuzeyinin Türkleştiğini savunuyor ama kendileri de adanın güneyini Yunan yapmışlar” demek çok mu zor…
   Örnek mi istersiniz?..
   Geçtiğimiz hafta içinde Yunan ayaklanmasının 200’üncü yılı kutlaması yaptılar…
   Tören meydanında, okullarda, kiliselerde, her yerde Yunan bayrakları vardı…
   Yer gök mavi beyazla süslenmişti…
   İşte bu adanın gerçeği budur…
   Bir tarafta Türkiye, diğer tarafta Yunanistan…
   Kimi, kime şikayet ediyorlar?..
   Bunu birileri onlara anlatmalı…

Ne istiyoruz?..

   Önemli olan bu adada her iki toplumun da ne istediğini artık çok net bir şekilde ortaya koymasıdır…
   İki devletli bir çözüm mü?..
   Yani dışta ortak devlet, içte iki farklı yönetim mekanizması...
   Türklerin kendi hastaneleri ve sosyal güvenlik fonları olacak…
   Rumların da şimdiki sistemleri devam edecek…
   Belediye hizmetleri de ayrı olacak…
   Ama dışişleri, Avrupa Birliği, ortak para, Merkez bankası, limanlar ve gümrükler ortak devletin yönetimine geçecek…
   Taraflar, daha önceki müzakerelerde bu konularda uzlaştıklarını açıklamışlardı…
   Hatta Rum Dışişleri Bakanı Hristodulidis; çözümün ilk gününden itibaren ajandasında 365 günde nelerin yapılacağının yazılı olduğunu açıklamıştı…
   Şimdi Cenevre’de taraflara sorulması gereken şudur:
   “Kendi ayrı bölgelerinizde, güvenlik içinde yaşamayı ve dışta ortak hareket etmeyi kabul ediyor musunuz?..”
   Cevap “evet” ise ileriye gitme şansı vardır…
   Gözlerimiz Cenevre’de olacak…