Dünyada enerji alanında;  yeni siyasi, ekonomik çelişki ve bağlaşıkların şekillenmesi için askeri çatışmalar dahil,  çok olayın yaşandığı bir dönemdeyiz. Ancak biz hala evimize, işyerlerimize ve yaşamamıza, elektrik enerjisinin doğru dürüst gelememesi meseleleri ile uğraşıyoruz. Bu arada ayni adayı paylaştığımız Kıbrıs Rum toplumunun enerji üretiminde katı yakıttan, likit gaza geçmeye dönük yatırımlarını ve  120 MW’lik Güneş enerji panellerinin kurulacağı haberlerini de izliyoruz. Bu haberlerin yanında ise biz, bir saatlik dönüşümlü elektrik kesintisi bildirilerini ve uygulamalarını yaşıyoruz. Neden? Gerçekten biz Güneyde yaşayanlardan daha az akıllı mıyız? Hayır.  Dünya, carbon salınımını en aza düşürmek ve ortadan kaldırmak hedefi ortaya koydu. Bunun için bu güne kadar günah keçisi ilan edilen Nükleer enerji yeniden gündemin odağına kondu.  İşte böyle bir dünyada biz hala elektrik kesintileri meselesi ile uğraşıyor,” yakıt kalmadı “ masalları ile, ihalesiz alımları, maliyet vurgunlarını ve santrallerimize getirilen zararların ağır bedelleri ile dövünüyoruz.
Bu halleri gördükçe de bir zamanlar rahmetli Sayın Kanatlı’nın BRT’de yayınlanan istek programları aklıma geliyor. Bu nedenle de kendi kendime, keşke sağ olsaydı da ondan toplum için bir müzik parçası isteseydim diyorum. O parça da, Münir Nurettin Selçuk’tan, “ Dönülmez Akşamın Ufkundayım, Vakit Çok Geç, Bu Son Fasıldır Ey Ömrüm, Nasıl Geçerse Geç” oldurdu. Ama gerçek böyle değildir. Bu olumsuz hali durduracak ve dünyadaki yeni gelişmeleri değerlendirip, bizi bu hallerden çıkartacak birikimimiz ve yeterli insan gücümüz var. Yeter ki iç ve dış çıkar odaklarının içimizde ve Türkiye bağlamında oluşturdukları çemberlerin içine aklımızı tutsak etmeyelim.
Bu toplum ilk kez 1995 yılı temelinde kendine yeten elektrik enerji üretimine sahip oldu. O güne kadar Güneyden aldığı enerjiye tek kuruş ödemiyordu. Düşünün bu maliyetli enerjiye tek kuruş ödemeyen bu toplum, bu olanağı, yeni bir yatırım amacı ile değerlendirmedi. Çünkü hazıra dayanmak daha cazip idi. Ama buna itiraz edenler vardı. KTMMOB, CTP, TKP bu konuyu dönük alternatif görüşleri hep gündeme getirdiler. KTFD Meclisinde bu konuda yapılan pek çok konuşma ve değerlendirme var. Sonuçta 1990 sonrası bu konuda temel oluşmaya başladı. Atılan adımı pekiştiren ise; Güneyin, Kuzeye verdiği enerjiyi hepten kesmesi oldu. Bu Teknecik Santralinin bitirilmesi işini tetikledi. Bu işi bitiren ise,  bizde ve Türkiye’de önceliği toplum ve insan olan ve çıkar odaklarına esir olmayan sağ duyulu insan ve çevrelerin gayretli çalışmaları oldu. Yıllar sonra etkili bir Kıbrıslı Rum siyasiye şu soruyu sormuştum. “ Neden yıllarca Kuzeye elektriği beleş verdiniz ve CTP Koalisyon Hükümetinin ortağı olunca, üstelik size bundan sonra aldığımız elektriği de ödeyeceğiz dememize rağmen bunu kestiniz? Böylece elektrikte de işbirliği ve ortaklık yerine bölünmeyi getirdiniz” dedim. Bu soruma şöyle yanıt vermişti.” En büyük hatayı yaptık. Çünkü CTP’ nin koalisyon ortaklığı demek ‘işgal bölgelerinde ‘ demokratik hukuk devleti ilkelerinde ve ekonomide, sosyal yaşamda gelişme demekti, böyle düşündük. Elektriği kesersek, elinizdeki kaynakları kısa sürede elektrik üretimi için değerlendirmenizi zorlayacak ve böylece, yaşamın alanlarda yatırım yapmanızı engelleyecek ve size düzeni düzeltmeye fırsat vermeyecektik. Böyle düşündük ve ciddi hata yaptık “ dedi.
Bu mantık, yalnız Güneyin egemenlerine özgü değildir. Kendi içimizdeki ve Türkiye’deki kimi odakların da mantığı budur. Bu topraklarda yaşayanların kendi iradeleri, akılları ile yaşamı her alanda düzenlemelerine dönük hoşnutsuzluk var. Bugün karşılaştığımız bu sorunun ana kaynağı budur. Yoksa bunların yaşanacağı, 2016 yılından beridir ifade ediliyordu. “Yetmeyecek ve elektrik kesintileri olacak. Bunun için Yeni santrallar almak gerekir. Güneş enerjisine ve likit gaza dönük yatırım gerekir” konusu aylarca konuşuldu, yazıldı çizildi. Ama her şeye karşın, daha iş işten geçmedi. Üstelik bu da Son Fasıl değildir. Aklı akla ilave edip bundan çıkabiliriz. Dünyadaki trende uyum esastır.