Hayatlarımız karamsarlık üzerine kurulu…
Sistemden ve yönetenlerden şikayet edip duruyoruz…
Siyaseti, sistemsizliği, adalet noksanlığını bugün bir yana bırakıp bir başka açı yakalama gayretindeyim…
Kuzey Kıbrıs Turkcell’in ısrarla ve inatla (iyi ki yapıyorlar) hayatımıza soktuğu ve istenince iyi şeylerin de yapılabileceğine yönelik inancımızı körükleyen bir konu; Engelliler!
Geride bıraktığımız hafta işte tam da bu noktada benim için özeldi…
Hem engelli kardeşlerimle uzun zaman geçirdim, hem de farkındalık yaratma adına gerçekleştirilen bir seminere katıldım…
Öncelikle engelsiz yaşam seminerinden bahsetmeliyim…
Hepimiz çocuk olduk ama hiç birimize bu toplumda engellilerin de yaşadığını, inşa edilen binaların, üzerinde seyredilen yolların-kaldırımların, kısacası yaşam alanlarımızın onları göz ardı ederek inşa edildiğini anlatmadı!
Biz de görmedik, yaşamımıza girmediği için umursamadık!
Oysa hepimiz birer engelli adayıydık…
İşte bu çerçevede Perşembe gün Atleks Sanverler Ortaokulu’nun yolunu tuttum…
Turkcell’in Eğitim Bakanlığı’yla birlikte okullara yaymaya çalıştığı engellilerin ötekileştirilmemesi gerektiğine ilişkin seminerlerden biri vardı…
Konuşmacılardan biriydim…
Çünkü Turkcell sayesinde o tekerlekli sandalyeye oturmuş, onları anlama adına empati maçı yapmıştım önceleri…
Bu deneyimi aktardım yarının yöneticilerine…
Pırıl pırıl gözlerle semineri izleyen gençler, engelli bireylerin neler başarabileceğine yönelik bilgiler edindi…
Eminim ki konuşmaların yanında uygulamalı örneklerle de engellilerin yaşamına ilişkin bilgiler edinen gençler, farklı bir bakış açısı yakalamışlardı…
Yarının belediye başkanları, içişleri bakanları ya da belki başbakanları karşımızda oturuyor ve bir eksiklikle ilgili bilgiler ediniyor, bu farkındalıkla büyüyorlardı…
Daha önce Lefkoşa’daki tekerlekli basketbol maçlarına 7 yaşındaki oğlum TAN ile birlikte katıldım… O’na o sandalyelerin ne işe yarattığını anlattım… Garipsedi başta, ama anladı… Sonrasında maçlara gitmek isteyen kendi oldu…
Hayranlıkla izledi… Bu tanıklık, bu farkındalık ilerleyen hayatına olumlu izler bırakacaktır elbet…
Ve ertesi gün; Cuma
Tekerlekli Basketbol Takımımızın İzmir Büyükşehir Belediyesi Takımı ile maçı var…
Maçları Kıbrıs’ta da takip eden bir grup gazeteci arkadaşla İzmir’deyiz… Takım oyuncularıyla sohbet edip, onları çok daha yakından tanıma, sevinçlerini acılarını hissetme adına bir 24 saat yaşadık…
Yenildik sonuçta, üzüldük ama takdir ettik, gururlandık…
Savaşçı ruhlarıyla, son ana kadar maçtan kopmadıklarına tanık olduk!
Bedenin hiçbir engel teşkil etmediğini bir kez daha anladık…
O yürekleri dev insanlar bize çok ders verdiler maç boyunca…
Onların mücadelesinden, takım ruhundan alacağımız çok dersler var…
Hayatın her alanında onlar kadar mücadele etmeyi öğrendiğimiz ve bireysel değil takım ruhunun yarattığı başarıyı gördüğümüz zaman; toplumsal mücadeleyle neler kazanabileceğimizi de anlayabiliriz!
