Tufan Erhürman’ın seçilmesi, yediden yetmişe herkesi mutlu etmişe benziyor. Sadece oy verenler değil, oy vermediği bilinenler de çoşkulu… Törenlerde sevgi dolu sarılmalar; tar-tışmalarda destekleyici yaklaşımlar görüyoruz.
Güzel bir şey aslında… Birlikte sevinmesini unutmamışız; özlemişiz!
Güzel olduğu kadar ders verici de olmalı ama… Seçim süresince yazılan veya söylenen-leri unutmak kadar unutmamak da gerekiyor. Ağır sözlere veya yakıştırmalara muhatap olanlar unutsun, gitsin! Bu sözleri sarf edenler, yakıştırmalarında ölçüyü kaçıranlar unutmasın, utansın!
Utanmak, önemli bir meziyettir. Utanacağımız davranışları yinelememek için utanmayı bilmek gerekir!
Cumhurbaşkanı Erhürman’ın iletişim stratejisi basitti. Ne yapacağını anlatmaya dayanı-yordu… Kuşkularımızı veya görüşlerinin yeterince anlaşılmadığını ortaya koyan eleştirile-ri dikkatle değerlendirdiğini sanıyorum. Söylemi giderek olgunlaştı, kapsayıcılığı arttı; giderek daha kucaklayıcı oldu. 
Endişeleri ve eleştirileri dikkate aldı ama polemikten kaçındı; kimseye laf yetiştirmeye kalkmadı… “Rumcu” imalarına aldırmadı… Kazanması halinde Yunanistan’ın kazana-cağını söyleyenler oldu; duymazdan geldi!
Bunları söyleyenlerin kimisi şimdi “Tufancı” kesildiler… Kimisi de Erhürman’ın “onay mercii” imişler gibi hareket etmeye kalkıyorlar. “Bunu beğendik”, “Erhürman’ın böyle olduğunu bilmiyorduk” gibi sözler havada uçuşuyor… 
Bunların çoğu, neyin ne olduğunu bal gibi biliyorlardı… Tarzları böyledir… 
Konu sadece Erhürman da değildir. Her sorunun altından başkalarını suçlayarak, küçük görerek veya kendilerini önemseyerek ve yücelterek kalkacaklarını düşünüyorlar. Karak-terleri budur. Söyleyip yazdıklarını büyük bir fiyasko ve hatta “utanmazlık” olduğu bu denli açığa çıktığı halde bir süre için olsun susmayı bile beceremiyorlar.
Bir süre için bile olsa susmak, eski halini unutturup yeni ve daha işe yarar bir hale bü-rünmek akıllı insanların önemli bir meziyetidir. Bu meziyete sahip olmadıkları veya insan denen yaratığı bile yeterince anlayamadıkları ortadadır ama ne yazık ki kendileri bunun farkında değildir. Utanmayı da bilmiyorlar; kendilerini bile tanımıyorlar! 
Utanmak iyidir! Kendimizi tanımanın ve kişiliğimizi yenilemenin başlangıcı olduğu bile söylenebilir…
Utanın… Nerede hata yaptığınızı düşünün ve yenilenin…
Bu hem size iyi gelecek; hem de diğer muhataplarınıza!