Kuzey Kıbrıs’ın önünde iki büyük sorun var…
   Birincisi Coronavirüs’ten korunmak…
   Hem sağlık, hem de ekonomiye vurduğu darbeler açısından ciddi ‘korunma’ önlemleri almak zorundayız…
   Sağlık açısından korunabilmek için, uzmanların uyarılarına dikkat edeceğiz…
   Yakın temas, öpüşme, koklaşma olmayacak…
   Kalabalık yerlere girilmeyecek…
   Beslenme kurallarına uyulacak…
   Vücut direnci artırılacak…
   Buraya kadar anlaşılmayan bir şey yoktur…
   Fakat ekonomik açıdan nasıl korunacağımız bugün oldu netleşmedi…
   Nüfusun belirli bir kesimi birikimlerini kullanarak, önümüzdeki kritik süreci atlatabilir…
   Ancak gün işleyip, gün kazanan ve ailesini bu şekilde geçindirenlerin işi çok zordur…
   Özellikle dar ve sabit gelirli insanları koruyucu önlemlere ihtiyaç vardır…
   Hükümetin, bu süreci uzatmadan ciddi önlemler alması kaçınılmazdır… 
   Toplumun huzurunu ve güvenliğini koruma açısından buna ihtiyaç vardır…
   O nedenle daha da vakit kaybetmeden, Vakıflar İdaresi ve Kızılay gibi kurumların yanı sıra, Kaymakamlar ve muhtarların dahil olacağı bir ‘Yardım kurulu’ oluşturulmalı, bağışlar tek elden toplanmalı ve planlı bir şekilde dağıtılmalıdır…
   Bizim insanımız gururludur…
   Sokaklara dökülüp “aç kaldık yardım edin” diye bağırmaz…
   Ama, kapısını çalan ve yardım eli uzatan olursa; onu geri çevirmez, mutlu ve umutlu olur…

Mülteci sorunu

   İçinde bulunduğumuz bu zor süreci nasıl atlatacağımızı tartışırken, karşımıza bir de mülteci sorununun çıkması büyük bir talihsizliktir…
   Evet; insanlık adına mültecilere iyi bakacağız…
   Onlara imkanlar nispetinde yardımcı olacağız…
   Fakat onları uzun süre burada misafir edemeyiz…
   Bunu ne ekonomimiz kaldırır, ne de kültürümüz…
   Tümünü geldikleri yere göndermek zorundayız…
   Çünkü gelenlerin sayısı 175 olarak kalmayacak…
   Her gün 175 kişinin geldiğini düşünürsek, bir ay sonra sokaklarda anarşi başlar…
   Kendi insanımızı korumak önceliğimiz olmalıdır…
   İyi haftalar…