Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğü, her iki toplum açısından ‘bazı hususlarda’ sıkıntı vericidir...
Yeni müzakere süreci için ‘bizim dışımızda’ hazırlıklar sürerken, artık gerçekleri daha ciddi bir şekilde tahlil etmeliyiz…
Kıbrıslı Türkler açısından en önemli sorun ulaşım ambargosudur...
Doğrudan uçuş olmadığı için Larnaka’yı kullanamayanlar açısından seyahatlerde ‘aktarma’ sıkıntısı yaşanmaktadır...
Dıştan turist getirenler bunun sıkıntılarını yaşadıkları için hedefledikleri rakamlara bir türlü ulaşamadılar...
Ulaşmaları da mümkün değildir…
İşte o yüzden, yeni bir müzakere sürecinde Maraş’ın yanı sıra Ercan’a uluslararası uçuşların ‘bir şekilde başlatılması’ ele alınmalı ve bir sonuca varılmalıdır… 
Ulaşım dışındaki ‘ambargo’ iddialarımızın çok ciddi bir yanı yoktur...
Mesela spor ve sanat ambargoları...
İyi yetiştirilmiş çok sayıda sporcumuz varmış gibi bazı ideolojik kesimlerin sık sık bu konuya sarılmaları ve “gençlerimiz, çözümsüzlük yüzünden uluslararası müsabakalara katılamıyor” demeleri artık insanlarımızın dikkatini çekmiyor...
Daha üç yıl önce Japon Kralı’nın huzurunda konser verebilen minik sanatçılarımızın olduğunu da unutmamalıyız...
Devletin bu tür konulara ayıracak bütçesi olmadığı halde kişisel gayretler ve Türkiye’nin yardımlarıyla bazı sorunların aşılabildiğini inkar edemeyiz...

Yaşam kalitemize ne demeli?

Kıbrıslı Türkler açısından bir başka şikayet konusu da yaşam kalitesinin kötü olmasıdır...
Yollar, parklar, aydınlatma, trafik düzeni, kaldırımlar, üretim kalitesi, denetimli gıda satışları gibi...
Fakat; yıllardan beri kuzeyde yaşadığımız bu tür sorunların bir tek sebebi vardır...
O da kötü yönetim...
Yani suçu çözümsüzlükte aramak yerine kendimizde aramamız gerekiyor...
Türkiye’nin gönderdiği paraları başka amaçlarla kullanıp, modern bir mezbahanın 12 yılda bitirilmesi sonrasında işletmeye açılmamasının sorumlusu çözümsüzlük olabilir mi?..
Türkiye’nin, 5 yıl kadar önce 100 milyon TL kaynak ayırmasına karşın yolların bakımı, onarımı ve genişletilmesi için proje üretemeyen bizler değil miyiz?..
İki tane istimlak sorununu dahi partizanlık uğruna çözemeyip, ondan sonra “bu yaşadıklarımız çözümsüzlüğün bir sonucudur” demek ne kadar inandırıcıdır?..

Onların ana derdi geri dönüş

Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğü Rumlar açısından da sıkıntı vericidir…
Özellikle kuzeyde mülk bırakanlar 48 yıldan beri ‘geri dönüş’ hayaliyle yaşıyor…
Ve onlar ‘bu hayali’ gerçeğe dönüştürmek için büyük çaba harcıyor…
Ulusal davada ‘tek ses’ olmayı becerdikleri için, başarı şansları her zamankinden daha fazladır…
AB üyesi olmuş bir ülkeyi daha fazla bölünmüş vaziyette bırakmazlar…
Bu gerçeği ister sağdan, ister soldan ‘bazı siyasilerimiz’ de bildiği halde, toplumun geleceğe hazırlanmaması ve hala ‘vurgun-talan’ anlayışının sürdürülmesi çok üzücüdür…
Kıbrıs Türk toplumunun daha büyük acılar yaşamadan, olası bir çözüm ortamına ‘her yönüyle’ hazırlanması gerekiyordu…
Ama bunu da yapmadılar…
Dünkü yazımızda vurguladığımız gibi; en önemli sorun ‘güvenliğimizin’ garanti altına alınmasıdır…
Bunu başardıktan sonra çözüm konusunda gerekli adımlar atılmalıdır…