Bir dönem bolluk ve zenginlik sonrasında Kıbrıslı Türklerin geldiği son nokta gerçekten çok üzücü…
  Bunu artık ne psikologlar düzeltebilir, ne de kahraman siyasi örgütler…
  Bir yerden düzeltmeye kalkıştınız mı, diğer taraflardan üzerinize öyle bir saldırı gelir ki; bunun karşısında duramazsınız…
  Ya da “benim burada ne işim vardır” diyerek geri çekilirsiniz…
  Kıbrıslı Türkler olarak geldiğimiz son nokta “gemisini kurtaran kaptan” misalidir…
   Krizden çıkış için önerilenlere baktıkça, bu ülkeye güvenen ve yatırım yapan veya yatırım yapmayı düşünen veya birikimlerini buralarda değerlendiren herkese acımak lazım…
   Adam bir bölgede gelişme görerek mevcut işletmesine ek yatırım yapıyor ve bunu bankadan borçlanarak karşılıyorsa, geleceğe yönelik güvencesi olması gerekiyor…
   Ama bizde öyle değil…
   Tamamen iyi niyete dayalı bir adım atıyor, sonrasında hayal kırıklığına uğruyor…
   Ya bölgesinde gelişme durmuş, hatta tersine dönmeye başlamış…
   Ya ek vergiler getirilmiş…
   Ya da döviz krizinin etkisiyle iflasa sürüklenmiş…
    Böylesi bir durumda küçük veya büyük yatırımcıları kucaklayacak bir mekanizma var mıdır bu ülkede?..
   Biliyoruz ki yoktur…
   Tamamen iki dudak arasından çıkacak söze göre yönetilen bir ülkede, sistem gereği iflasa sürüklenen insanları koruyacak herhangi bir mekanizma yoktur…    

Kimler sorumlu?

   Kuşkusuz; bugün yaşanmakta olanların tek sorumlusu siyasiler değildir…
   Bu ülkenin varlıklı insanları da sorumludur…
   Ekonomik örgütleri ve sendikaları daha da sorumludur…
   Gidilecek köyün minarelerini gördükleri halde bugün oldu hala hiç kimse kabul edilebilir projelerden söz etmiyor…
   Hiç kimse gerçeklere dayalı öneriler sunmuyor, yardımlaşmaya yanaşmıyor…
   Hiç kimse elini cebine atmak istemiyor…
   Toplum ‘kamu ve özel sektör çalışanları’ olarak ikiye bölünürken, bunu ortadan kaldıracak önlemler alınmıyor…
   Alınması için de hiç kimse harekete geçmiyor…
   En hayati sorunumuz olan elektrik konusunda bile ‘dünya gerçeklerine uygun’ projeler gündeme getirilmiyorsa; güzel bir gelecekten nasıl söz edeceğiz?..
   Güzel bir gelecek hayal edenlerin yapması gerekenler de bellidir…
   Öncelikle medya ve siyaset ‘temiz hale’ getirilmelidir…
   Bunu başarmadığımız sürece güzel bir gelecek için umutlanamayız…
   İyi pazarlar…