Hepimizin önceliği hayatta kalmaktır. Can güvenliği her zaman önceliklidir. Mal da canın yongasıdır. Devlet denilen yapıların birinci önceliği yurttaşlarının “can ve mal güvenliğini” korumaktır.
Sadece dünkü gazetelerin ön sayfalarında şöyle bir dolaşmak bile Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin, yurttaşlarının can ve mal güvenliğini sağlayamadığını kanıtlamaktadır.
1963 Aralığı ile başlayan Rum saldırılarından korunmak için ayrı bir devletin nüvesi sayılması gereken örgütlenmeler gerçekleştirilmişti. Ben Larnaka’daki okula köy otobüslerinden biri ile giderdim ve ücretini de babam öderdi ama zamanına göre güvenilir bir taşımacılıktı. Lise yıllarında Sosyal Hizmetler Yurdu’nda kalan okul arkadaşlarım vardı. Okullar açık olduğu zaman bizimle öğrenci yurdunda kalırlar, biz köye dönerken onlar çocuk yurduna taşınırlardı.
Rum saldırılarından bizi korumakla yetinmeyen o derme çatma sistem, enikonu çalışıyordu. Çocukları koruyabiliyordu; öncelikleri ona göreydi.
Şimdiki durumla karşılaştırdığım zaman utanıyorum. Aradan elli yıldan fazla bir süre geçti. Kıbrıslı Türklerin can ve mal emniyetini korumak bakımından bir arpa boyu yol kat edemedik.
Türk Silahlı Kuvvetleri sayesinde canımızı emniyette görüyoruz ama yollarda ölüyoruz. Çocukları okullarına devlet taşısın dedik ama eskisinden daha emniyetsiz bir sonuç ürettik.
Mal canın yongasıymış ama biz mallarımızı kaybettik. Kimse malına mal diyemiyor. KKTC’deki mülklerin yüzde 80 kadarı terk edilmiş Rum malıysa hangi yolla olursa olsun bunları edinenler veya kullananlar tehdit altındadır. Çalışayım birkaç parça mal alıp çocuklara bırakayım işi de sonlandı artık. Miras, “miras” olmaktan çıktı!
Çocukların hangi yurttaşlığı alabilecekleri de belli değil zaten! Kimi KKTC yurttaşı olmaya çalışıyor kimisi Kıbrıs Cumhuriyeti yurttaşlığı için bastırıyor.
Böylece, temel insan haklarından yoksun kalmış olduk. Devletimiz, bizi bu haklara eriştiremiyor!
Dünkü haberlerde bunların hepsi vardı ama KKTC yetkililerinin hiçbir açıklama çabası yoktu! Bu “genel durum” açıklamaya muhtaç olsa bile açıklayabilecek olan yoktur! Teşebbüs bile etmiyorlar!
Çöküntüler üzerinden yayılan kara duman, bu düzenin değişmesi gerektiğini açıkça gösteriyor!
