Kıbrıs’ın kuzeyinde özellikle grev eylemlerinde sürekli tekrarlanan bir slogan vardır:
   “Bu memleket bizim…”
   Bunun tersini söyleyen mi var?..
   Memleket elbette bizim…
   Bizim olduğu gibi Rumların, Ermenilerin, Maronitlerin, Latinlerin, adada yaşayan ve yasal oturma hakkı bulunan herkesin…
   Bunun tersini söyleyecek halimiz yok…
   Diğer slogana geçelim:
   “Başka Kıbrıs yok…”
   Onu da inkar eden yok…
   Bir tane Kıbrıs var…
   Memleket bizim de ona ne kadar sahip çıkabiliyoruz?..
   Sadece maaş artışı ve daha çok sosyal hak talebi olduğunda kullanılan bu sözler artık karın doyurmuyor…
   Komşunun kanalizasyona bağlanmayan dışkıları senin bahçene geçiyor…
   Yaşadığın apartmanın dış sıvaları dökülüyor…
   Hava attığın lüks aracın çukur yollarda ilerliyor…
   Mahallende kaldırım yok diye yürüyemiyorsun…
   Pazardan veya marketten aldığın üründe ne kadar zehir olduğunu bilmiyorsun…
   Bırak bilmemeyi, merak da etmiyorsun…
   Çalıştığın kurum iflas noktasına geldiği halde personel alımlarını tepkisiz seyrediyorsun…
   Hatta buna destek veriyorsun…
   Elektriğin sürekli kesildiği halde neden bu duruma düşüldüğünü bilmeden, öğrenmeden veya bilerek, öğrenerek ‘önlem alınmasına’ karşı çıkıyorsun…
   Eğitimde kalitenin dibe vurduğunu göremiyorsun…
   Profesör patlamasını sorgulamak yerine sen de sıraya giriyorsun…
   Cübbeyi giyip, fesi fırlatırken fotoğraf paylaşıyor, tebrik bekliyorsun…
   Yağmur yağdığında, rüzgar estiğinde internetin ve televizyon yayınların kesilirken küfrediyorsun; ama bunun düzeltilmesi için adım atmıyorsun…
   Elektrik direğindeki lambayı değişecek elemanı olmayan Karayolları Dairesinde yüzden fazla memura maaş ödenmesini görmezden gelirken, yolların karanlık olmasından şikayet ediyorsun…
   Köyünde veya mahallende patlayan su borularını değişecek teknisyenin bulunmadığı Su Dairesini sorgulamıyorsun…
   Toplamda 17 göletin 12 tanesi su tutmaz hale geldiği halde, Anamur’dan gelen suya karşı çıkıyorsun…
   Daha da beteri; tonu 2 lira 30 kuruşa verilen suyu sana 15-20 liradan fatura eden belediyene hesap soramıyorsun…
  Kablo çekemez duruma gelen Telefon Dairesine tek kelime söyleyemiyor, bir türlü 3G’nin üzerine çıkamıyorsun…
   Kuzeyde özelleştirmeye karşı çıkarken, güneydeki özel tesislere, alış-veriş merkezlerinde ve limanlarda gezinti yaparak övgüler düzüyorsun…
   Hatta o anı ölümsüzleştirmek için fotoğraf çekip facebook’a koyuyor, dakikada kaç like geldiğini saymaya başlıyorsun…
   Evet güzel kardeşim…
   Bu memleket bizim…
   Ama sakinleri ne istediğini, ne yapması gerektiğini bilmez durumda…