KKTC’deki üniversite öğrencilerinin fazlası Türkiye’den gelmektedir. Ayrıca 20 bin kadar öğrenci de başta Nijerya olmak üzere, İran, Özbekistan, Azerbaycan gibi ülkelerden gelmektedirler. Bununla birlikte yurtdışına gitmeyip, KKTC’deki üniversiteleri tercih eden KKTC vatandaşı öğrencilerin sayısı da artmaktadır.
KKTC olarak biz, artan yabancı öğrenci sayısına hazır mıyız?
KKTC’yi yönetenlerin üniversiteler adası olma yolunda misyon ve vizyonları var mıdır?
Tahminimce bu soruların cevaplarını sizlerde biliyorsunuzdur, tabi ki de evet…
Sakın şaşırmayın, hem de hiç şaşırmayın. Birçok konuda olduğu gibi aslında öğrenci adası olma yolunda birçok söylemlerimiz var, gerçek şu ki eylemimiz yok. Söylemde mangalda kül bırakmıyoruz fakat eylemde tık yok.
ABD’li psikolog Abraham MASLOW’un 1943 yılında ortaya koyduğu ihtiyaçlar teorisi, insan ihtiyaçlarının belirlenmesinden söz etmektedir. Bu teori insan gereksinimlerini şöyle kategorize etmektedir;
1. Fizyolojik gereksinimler (nefes, besin, su, cinsellik, uyku, denge, boşaltım)
2. Güvenlik gereksinimi (vücut, iş, kaynak, etik, aile, sağlık, mülkiyet güvenliği)
3. Ait olma, sevgi, sevecenlik gereksinimi (arkadaşlık, aile, cinsel yakınlık)
4. Saygınlık gereksinimi (kendine saygı, güven, başarı, diğerlerinin saygısı, başkalarına saygı)
5. Kendini gerçekleştirme gereksinimi (erdem, yaratıcılık, doğallık, problem çözme, önyargısız olma, gerçeklerin kabulü)
Yine bu teoriye göre, bir kategorideki gereksinimlerini karşılayamayan insanoğlu, bir üst düzeydeki gereksinimlerini algılayamaz.
KKTC’ye gelecek olan yabancı öğrencilerin gereksinimleri de farklı olmayacaktır. Barınma, beslenme ve ulaşım bu ihtiyaçların başında gelmektedir. Üniversitelerimiz öğrencilerine yönelik çözümler üretmektedirler. Yurt binaları, kafeteryalar ve üniversitenin kendine ait ulaşım araçları, öğrencilere hizmet vermekle birlikte maalesef yeterli olamıyorlar.
MASLOW’un ihtiyaçlar teorisinde ortaya koyduğu birinci basamağı gerçekleştirmede zorlanan öğrenciler için bir sonraki basamağa geçebilmeleri de zor olmaktadır. Bu zorlanma ile beraber, coğrafyamıza yükseköğrenime gelen öğrencilerin başarı oranı da düşmektedir ki son zamanlarda nitelikli öğrenci sayısı sorgulanır olmuştur.
Söylemde birçok açıklama yapılırken, bir eylem planımızın olmaması zaman içinde öğrenci kalitesini ve sayısını düşürecektir. Coğrafyamızda yabancı öğrenci sayısının artmasına rağmen, yeni açılan bazı üniversitelerimizin öğrenci sayısında çok ciddi düşüş vardır. Bu düşüşün nedenleri irdelendiğinde ihtiyaçlar hiyerarşisinin ilk basamağının karşılanmasındaki olumsuzluklar görülmektedir.
Yeni bir eğitim öğretim dönemine başlamaya hazırlanırken, geçtiğimiz eğitim öğretim yılındaki, yerel basınımıza yansıyan haberlerine bakarsak, benzer haber başlıklarını yeni başlayacak dönem içinde göreceğimizi düşünüyorum. Öğrenci için hayat pahalı, ulaşım yok, internet altyapısı yeterli değil, yeterli sağlık hizmeti yok… vb haberler.
Eğitim adası olma ideasında isek, biran önce ulusal mutabakata vararak eylem planı (master plan) hazırlanmalıdır. Aksi halde diğer sektörlerde yaşanan hüsran, yükseköğrenimde de kaçınılmaz olacaktır. Herkese iyi pazarlar…
