Kıbrıs’ta sınır kapılarının açılmasını ‘kağıt üstünde’ isteyen ve uluslararası toplantılarda bunu

konu yaparak destek arayan Rumlardır...
  “Biz tüm sınırların açılmasını ve insanların serbestçe dolaşmasını istiyoruz” diyerek, Türkiye’yi suçlama konusunda oldukça başarılıdırlar...
  Fakat fiiliyatta durum tam tersidir...
  Kapıların açılması için gerekeni yapan ve adım atan Türk tarafıdır...
  Ama Türk tarafı uluslararası alanda bu gerçekleri anlatamıyor...
  Bırakın uluslararası örgütleri, kendi içimizdeki örgütlere de anlatamıyor ve onları doğru yönde kullanamıyor...
  İçimizdeki örgütler, yeni sınır kapılarının açılması gündeme geldiği zamanlarda, en ufak bir gecikme durumunda KKTC hükümetlerini protesto konusunda oldukça başarılıdır...
  Ancak Rumların uzlaşmazlığını göremiyor, onları protesto edemiyorlar...
  Bunun son örneğini Aplıç ve Derinya olayında yaşadık...
  Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı, Kıbrıs Türk tarafının üzerine düşeni yaptığını, ancak Rum tarafının henüz kazmayı vurmadığını birkaç kez açıklamak zorunda kaldı...
  Şimdi bu durum karşısında o kapının açılması için eylem yapan örgütleri görmek istiyoruz...
  Sınıra yürüyüp, Rum liderliğini protesto etmek için daha neyi bekliyorlar?..
  Alın pankartları yürüyün kapıya...
  Birleşmiş Milletler Barış Gücü yetkililerine muhtıra verin...
  Avrupa Birliği temsilcisine mektup yazın...
  Kıbrıs Türk tarafının iyi niyetini bir defa olsun onlara gösterin...

Ortak icraat yasak

  Kıbrıs Türk tarafında askeri yetkililer başlangıç aşamasında Derinya kapısının ‘güvenlik açısından’ açılmamasını istiyordu...
  Fakat siyasi liderlik konuyu Ankara nezdinde ele alınca, yeni önlemler çerçevesinde kapının açılmasına karar verildi...
  Türk tarafı üzerine düşen görevleri yerine getirirken, iki tarafı ilgilendiren 150 metrelik bir mesafede Rumların yarattığı sorunun giderilmesi aylar aldı...
  Rum tarafı bu yolun bir kısmının KKTC, diğer kısmının da kendileri tarafından yapılmasını kabul etmedi...
  Bu kadar basit bir olayda dahi ‘egemenlik’ sorunu çıkartıp, kapının açılmasına engel olundu...
  Geçmiş aylarda eylem üstüne eylem yapan o bölgedeki sivil toplum örgütlerimizin şimdi nerede olduklarını ve ne yaptıklarını merak etmez mi insan?..
  Gerçekten nerede bu insanlar?..
  Neden tepkisiz kalıyorlar?..
  Neden kendi devletine gelince ‘şahin’ de Rumlara gelince ‘sakin’ oluyorlar?..
  Barış Gücü Komutanlığı’na iki satırlık bir mektup veremezler mi?..
  Guterres’e bir telgraf çekemezler mi?..
  Haydi alın pankartları çıkın yola...
  Şimdi gerçekleri konuşma zamanı...