Kıbrıs Türk halkının ezici çoğunluğu Avrupa Birliği üyeliği istiyor...
   Aslında sadece Kıbrıs Türk halkı değil, Anavatan Türkiye’deki insanlar da Avrupalı olmak için büyük çaba harcıyor...
   Peki neden Avrupa?..
   Aile yakınlarını görmek amacıyla sık sık İngiltere’yi, ya da başka Avrupa ülkelerini ziyaret eden Kıbrıslı Türkler; AB üyeliği sonrasında kendilerini ‘cennetin içinde’ bulmayacaklarını çok iyi biliyorlar...
   Avrupa’da yaşayan insanların başına Euro yağmadığını da herkes biliyor...
   Eğer hâlâ bilmeyen ve hayal dünyasında gezenler varsa, gerçekleri öğrenmek zorundadırlar...
   Özellikle Corona salgını ve Ukrayna savaşı sonrasında Avrupa’nın birçok ülkesinde ciddi sorunlar yaşanıyor...
   Milyonlarca insan iş bulamıyor ve ekonomik açıdan sıkıntı çekiyor...
   Öyleyse; biz neden Avrupalı olmak istiyoruz?..
   Bunun birçok nedeni var...  
   En önemlisi demokratik haklar ve özgürlükler...
   Özellikle serbest meslekte çalışanların sosyal güvenlik hakları...
   Kimlikle serbest seyahat hakkı...
   Hak, hukuk ve adalet...
   Sağlık sorunları, ücretsiz tedavi, emeklilik sonrasındaki menfaatler...
   Belki de en önemlisi KKTC devletinin, hükümeti ve meclisiyle halk üzerinde yarattığı güvensizlik sorunu...
   Kuşkusuz, nedenleri daha da uzatabiliriz...

Geçmişten bugüne ne yaptık?

   Yukarıda sıraladıklarımız üzerinde herkesin kafa yormasında ve dönüp geçmişin muhasebesini yapmasında son derece yarar vardır...
   Çünkü; bu sorunlar aşılmayacak sorunlar değildi...
   KKTC’yi yönetenler, elde ettikleri olanaklarla burasını Avrupa ülkelerinden daha ileri bir seviyeye götürebilirlerdi...
   Nüfus, bundan 20 yıl önce 200 bini bulmamıştı...
   Ülkenin her yanı yeşille örtülüydü...
   Lağım suları denize boşaltılmıyordu...
   Kalp, kanser ve diyabet hastalarının sayısı ürkütücü boyutlarda değildi...
   Adaletli bir sistem kurulsaydı, ister kamuda, ister özelde çalışsın, herkesin sosyal güvenlik hakları eşitlenirdi...
   Kamu hizmetinde verimlilik artırılabilir, çağdaş ülkelerdeki sistemin benzeri burada da uygulanabilirdi...
   Verimliliği artırmayı bırakın, 20 yıl önceki kamu hizmetini yüz tane mumla, 10 yıl öncesini 50 tane mumla, 5 yıl öncesini 25 mumla arar olduk...
   Peki bunun sorumlusu kimlerdir?..
   Elbette siyasiler...
   En üsttekiler, parti işlerini, devlet işleriyle karıştırmaya başladıktan sonra; bu ülkede kamu verimliliği diye bir şey kalmadı...
   Devlet dairelerinde ve okulların büyük bir bölümünde kılık, kıyafetten tutun, vatandaşa hizmet anlayışı ve hitap şekli dibe vurdu...
   Para ödemek isteyen insana işkence çektiren bir düzenin adına ne denir bilemiyorum...
   Tek başına kamuda yaşanan sıkıntılar ve vatandaşa uygulanan haksızlıklar bile, Avrupa’ya olan özlemi ister istemez tetikliyor...
   “Falan ülkede su, elektrik, telefon dairesinin yolunu bilmiyoruz... Her şeyi posta ve internet üzerinden hallediyoruz” diyenleri dinledikçe, evine beş yıldan beri telefon bağlatamayan Lefkoşalı Mehmet Efendi, Girneli Ayşe Hanım elbette Avrupalı olmayı hayal eder...
   Hava karardığında sokak lambaları yanmadığı için kahveden, eve giderken korku çeken Ahmet Bey de öyle...
   Devlet hastanelerinde tedavi olamayan, ilacını çoğu kez alamayan insanlar; gerektiğinde ayağına gelecek sağlık hizmetinden yararlanmak istemez mi?..
   Elbette ister...
   İşte o yüzden Avrupalı yaşam hemen herkesin arzusudur…
   Gerçekleri görebilmek için referanduma gitmek de bir seçenektir…