Bu ülkenin her tarafı, her şeyi bozuktur…
Yönetim şekli karmaşık, etkisiz ve başarısızdır…
Anayasası, ülke gerçeklerine uygun değildir…
Siyasi partileri, sivil toplum örgütlerinin büyük bir kısmı profesyonellikten çok uzaktır…
En üst kademeden, en alt kademeye kadar kamu hizmetinde personel alımları ve görevlendirmeler büyük ölçüde tutarsız, istikrarsız, karmaşıktır…
Devletin en önemli kurumlarında görev alan, hatta yönetici konumuna getirilen çok sayıda insan; makamını ve maaşını kabul ettiği kendi devletine karşıdır; kin veya nefret yüklüdür…
Kendi kurumlarına ve farklı görüşteki siyasilere veya fikir insanlarına saygısı ve tahammülü yoktur…
Gençlerin önemli bir kısmı Türkiye’nin garantörlüğüne veya Türkiye ile sıcak ilişkiye karşıdır…
Karşı tarafın propagandasını yapmak önceliğidir…
Bu ülkenin eğitim sistemi yetersiz ve başarısızdır…
Eğitmekle görevli olanlar ciddi bir değerlendirmeden geçirilmediği için önemli bir kısmı mesleğini severek yapmıyor, başarılı öğrenci yetiştirme heyecanı taşımıyor…
Sağlık ağır hasta konumunda
Bu ülkenin hastaneleri ve uzman kadroları yetersizdir…
Bırakın tedavilerdeki başarıyı, çoğu zaman teşhiste ciddi yanlışların olduğu bilindiği halde; önlem alabilecek, yanlışları düzeltebilecek bir mekanizma yoktur…
Bu ülkenin vatandaşları arasında ciddi kültürel, sosyal yaşam ve inanç farklılıkları vardır…
Ekonominin lokomotifi olarak görülen turizmin önemli bacaklarından biri olan taksi işletmeciliğinde bile ciddi sıkıntılar vardır…
Müşteriye hizmet anlayışı, can ve mal güvenliğini sağlama, yol tercihi, araç bakım ve onarımı, hal ve hareket gibi ciddi yetersizliklerin yanı sıra, turiste yanlış bilgi aktarma gibi sıkıntılar vardır…
Şoför Kıbrıs kökenli ise; Türkiye’nin kontrolsüz nüfus aktarmasından başlayarak, ülkenin talan edilmesine kadar birçok konuda müşterisi ile sohbet etme meraklısıdır…
Şoför; Türkiye’den gelip çalışma izinli ise veya vatandaşlık hakkı elde etmişse, o zaman Kıbrıslılardan şikayet etmekte, özellikle de Türk müşterisine “Bunlar bizi istemiyor” diyerek, daha ilk dakikadan yaşadığı ülkenin kalesine gol atabilmektedir…
Bunları yıllar öncesinden tartışıp, gerekli önlemleri alabilselerdi bugün bu küçük ülke dünyanın sayılı yerlerinden biri olur, refah seviyesi yükselir, herkes mutlu ve huzurlu bir yaşam sürerdi…
Ama olmadı…
Barış Harekatı’ndan bu yana 47 yıl geçtiği halde bizler hala elektrik, su, yol ve yeşillik sıkıntısı yaşıyoruz…
Bir tane lunaparkımız dahi yoktur…
Ve bu sonucu yaratan bizlerdir…
Ne ekmişsek onu biçiyoruz…
Bütün bunların nedeni, Rum mallarıdır.1974 sonrası bir yönetim oluşturuldu. Asker kontrolündeki kaçan Rumların önce taşımada hafif, pahada ağır mallar iç edildi, sonra beyaz eşya, ev aletleri yağmasına göz yumuldu, hatta çanak tutuldu. Taşıt araçları bu yönetime yakınlık esasına göre dağıtıldı. Göçmen olan ailelere bir ev anlayışı, yönetime yakınlığa göre barakadan, bahçeli villa ve konaklara göre dağitıldı.Bahçeler bittikten sonra deniz kenarı arazileri, tarlalar yönetim yakınlığına göre kapışıldı. Bu yönetim giderek federe ve devlet oldu. Sadece kendinden olana ve yakınına burada görev verildi.Ne liyakat, ne ehliyet. Sadece partili üst düzey yöneticilere yakınlık esas alındı ( Bütün siyasilerin aile bireyleri tek tek araştırılabilir.) Bu işlerden uzak olanlar, ne kadar değerli olurlarda olsunlar dışlandı. Çoğu ülkeyi terk etti. Yönetimde olanlara olan kızgınlık arttıkça, kendilerini seçecek yeni lümpen vatandaşların ithali ile buraya kadar gelindi. Kendilerini seçecek ithal lümpen vatandaşlıklar giderek hızlandı. 1974 öncesi toplum 126 binken, şimdi milyona yaklaştı. Toplumu, ithal lümpen vatandaşlarla toplayarak bu guruhun halk olduğu söylenmeye başlandı.Netice yukarda şikayet edilen bütün konular.
Bunun sebebi Doğruluk,Adalet,Hak,Hukuk, anlayışını yok edenlerdir. Kendi insanına güvenmeyenler, liyakata ehliyete önem vermeyenlerdir. Düzelmesi için adalet, adalet için de, mutlaka Çözüm ve AB şarttır.
Ben seni de, sülaleni de bilirim. Nereden buldun bunları sorularının cevabını, yani hesap verilebilirlik için de AB olmazsa olmazdır.