Cenevre’de gerçekleşecek olan 5’li konferans adanın geleceği açısından büyük önem taşıyor…
Adına ‘gayrı resmi’ dense de; bundan sonraki adımların ne olacağını belirleyecek bir buluşma gerçekleşecek…
Kuşkusuz; bu sürecin en iyi ve en sağlıklı bir şekilde sonuçlanmasını istiyoruz...
Kıbrıslı Türkler olarak 1974 öncesinde çok büyük acılar yaşadık...
Rumlara sorarsanız, onlar da 1974 sonrasında acı yaşadıklarını söylüyorlar...
Bu da doğru...
Ne var ki; 1974’ü davet eden, 1963’te başlayan saldırılar ve sonrasında 15 Temmuz faşist Yunan cuntasının darbesiydi...
Bu gerçekleri herkesin bilmesi ve daima söylemesi gerekiyor...
Çünkü Rum okullarında 1974 öncesindeki olaylardan söz edilmiyor...
Gelecekte benzeri acıların yaşanmaması için, iki toplum arasındaki ilişkilerin gelişmesine yardımcı olacak adımların bundan sonra daha hızlı bir şekilde atılması gerekiyor…
Pandemi gerekçesiyle kapanan sınır kapılarının yeniden açılması bunlardan bir tanesidir…
Bir diğeri; iki toplumlu etkinliklere ve ortak ticarete ağırlık verilmesidir…
Bunu başarabilir miyiz?..
Elbette kolay değildir…
Öncelikle siyasilerin ve basının bu konuda adım atması gerekiyor…
Peki çözüm olacak mı?
Kıbrıslı Türkler affedicidir...
Kızıp, bağırsak da bir süre sonra değişen, affedebilen ve kin tutmayan insanlarız...
Yaşanan büyük acılara karşın 24 Nisan 2004 referandumunda Annan Planı’na “evet” diyen bir toplumda kin ve nefret duygusu aranmaz...
Yeniden göç etme ve sıkıntıya düşme pahasına “evet” diyen bu halka, Türkiye dışında hiç kimse yardımcı olmadı...
Hatta kendi yöneticileri ve sivil toplum örgütleri dahi bu halka doğru dürüst hizmet etmedi...
Elde edilen paha biçilmez olanaklara karşın burada Avrupa standartlarında bir yaşam düzeni kurulmadı...
Yağmur yağdığında kentlerimiz hala sular altında kalıyorsa...
Kanalizasyon boruları tıkanıyor, kentlerimiz lağım sularıyla yıkanıyorsa...
Otobüs terminallerimizin çatılarında hala asbestli malzemeler duruyorsa...
Hayvanlarımız hastalıktan kırılıyorsa...
İnsanlar çocuklarını götürebilecek bir Lunapark dahi bulamıyor ve çareyi güneyde arıyorsa...
Dağlarımızın oyulmasına, ormanlarımızın, sahillerimizin çöplük haline getirilmesine göz yumuluyorsa...
İnsanlar elbette mutlu olamazlar...
Ve öyle bir noktaya gelirler ki “olsun da nasıl isterse bir çözüm olsun” demeye başlarlar...
Son zamanlarda yaşananlar; halkı bu yönde tetikliyor gibi…
İyi haftalar…
5 artı 1 Toplantısına Dünya liderimiz Sayın Tatar Dünyanın kabul etmediği İki Devletli Çözüm olmazsa olmazımızdir diyor , Bu mentalite ile görüşmelere gidecek olan Kktc yöneticilerinin mağlubiyetle geri dönmeleri kesindir, ve sonuç Kıbrıslı Türkler için daha da Dünyadan dışlanma, daha da kısıtlamalar ve izalasyonlar maalesef daha da fakirleşme ve yoksullaşmadir , Radikal Düşünce ve kararlardan kurtulup Dunyanin da kabulleneceği kararlar üretmeliyiz, bir Atasözümüz vardır
“” Keskin Sirke Küpüne Zarar “” diye