Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğü yüzünden iki toplumun da bazı konularda zarar gördüğünü ve sıkıntılar yaşadığını herkesin kabul etmesi gerekiyor...
   Buna karşın Rum siyasi liderliğinin ‘kilisenin’ de etkisiyle ‘çok şey alıp, hiçbir şey vermeme’ siyaseti görmezden geliniyor...
   Çözümsüzlük özellikle Rumlar açısından niçin kötüdür?..
   Birincisi; Türk askeri adada olduğu sürece ekonomik yatırımlara ayrılması gereken paraları savunmaya harcamak zorunda kalıyorlar...
   İkincisi; 17 yaşındaki gencecik evlatları, yüksek tahsile gitmeden mecburi askerliğe alınıyor...
   Askere giden her 10 Rum çocuğundan 7 tanesi en az bir kez uyuşturucu kullanıyor...
   Üçüncüsü; çok sayıda insan kendi özel mülkünü kullanamıyor veya tazminatını alamıyor...
   Sadece Maraş kentinin 20 milyar Euro’nun üzerinde bir değeri olduğunu düşündüğümüz zaman çözümsüzlüğün mali boyutunu daha kolay anlayabiliriz...
   Rumlar açısından bir başka önemli sorun ise 85 milyonluk Türkiye pazarı ile yeterince ticaret yapılmaması, aynı zamanda turizmde ciddi kayıpların yaşanmasıdır...
   Türk limanlarının, Rumlara kapalı tutulmasının ciddi kayıplar yarattığı bir başka sorundur...

Adli olaylar

   Kuzeydeki ‘sol kesim’, adli olaylarda meydana gelen artışı ‘çözümsüzlüğe’ bağlarken, güneyde nelerin olup, bittiğinden habersizdir...
   Deneyimli bir Rum gazetecinin söylediğine göre; sadece Lefkoşa’nın Rum kesiminde günde 150’nin üzerinde hırsızlık olayı yaşanıyor...
   Ve bu ürkütücü durum polis bültenlerinde yer almadığı gibi, kamuoyunun bilgisine de getirilmiyor...
   Cinayetler, şiddet, kundaklama ve soygun olayları kuzeydekilerin üzerindedir...
   Dolayısıyla kuzeydeki suçlarda meydana gelen artışları ‘çözümsüzlüğe’ bağlamak çok yanlıştır...
   Böylesi bir iddianın temeli yoktur ve geçersizdir...
   Güney Kıbrıs’ta, kuzeyde olmayan ırkçı saldırıları da yabana atmayalım...
   “Kıbrıs Yunandır” sloganıyla örgütlenen ELAM terör örgütünün siyasallaştığını ve meclise 4 milletvekili gönderdiğini de unutmayalım...
 
Önce güven, sonra uzlaşı
  
   Şimdi ikili ilişkilere geçelim…
   Kıbrıslı Türklerin ezici bir çoğunluğu kalıcı bir çözümden yanadır...
   Gençlerin silah altında düşmanca duygularla yetişmesini istemiyoruz...
   Ve kuzeydeki okullarda gerçek tarihi dahi çocuklarımıza okutmuyoruz...
   Ama güneyde öyle değil...
   Eğitimi kontrolü altında tutan kilisenin küçücük çocuklara Türklere yönelik düşmanlık tohumları saçtığını göremiyor muyuz?..
   Görebiliyorsak neden sesimizi yükseltmiyoruz?..
   Çözüm istemek; dostluktan ve barıştan yana olmak; ateşin içine düşmeyi göze almak mıdır?..
   Bile bile intihar etmek midir?..
   Değilse, sesleri yükseltelim ve Rum çocuklarını düşmanlık duygularıyla yetiştiren kiliseye ve eğitim bakanlığına güçlü mesajlar gönderelim...
   Amerikan elçisine, AB üyesi ülkelerin büyükelçilerine seslenelim...
   Ey demokrasi şampiyonları...
   Bizleri yeniden kapıştırmak istemiyorsanız, açın gözünüzü ve ırkçılığı yasaklayın bu ülkede...
   Kilisenin ellerini siyasetten çektirin...
   Gücünüz vardır...
   Bunu yapabilirsiniz...
   İki toplum arasında güveni artırmak istiyorsanız, önce Lefkoşa’nın en büyük kapısını açalım...
   Mağusa Kapısı’nın açılması, ikili temasların artırılması açısından son derece önemlidir...
   Yani bir adım atmaya var mısınız?..   
   Varsanız gösterin kendinizi...