Adaylardan biri anlatıyor:
“Vallahi yürümekten nasırlarım patladı...”
Sabah Mağusa çarşısında...
Öğleyin Mormenekşe’de...
Akşam Gönyeli’de...
Sonrasında Ömer’in meyhanede...
Söyledikleri merak uyandırıyor...
Peki vatandaşın ilgisi nasıl?..
“Vallahi elini sıktığım herkes listesinde olduğumu söylüyor...”
Vatandaş seçim taktiklerine alışmış olmalı...
Elini sıkana “Merak etme senden yanayım” diyor...
Oy garantisi veriyor...
İş beklentisi olanlar bol keseden atarak “Cebimde 100 oy var” diyor...
Bunu nasıl hesaplamış ve yuvarlak rakam yapmış anlamak çok zor...
Cebindeki oy toplamı neden 99 veya 63 değil de 100 oluyor?..
Neyse nasırlı ayaklara dönelim...
Meyhane vakti geldiğinde dinlenirsin...
“Yok orada da rahat yok” diyor...
Niye?..
Göbek mi atıyorsun?..
Masaları tek tek dolaşıp el sıktığını ve broşür dağıttığını söylüyor...
Sandalyeye oturup, bir lokma yiyeceği vakit ise adının anons edildiğini duyuyor...
Kulübe 500 TL bağış...
Mebus olmak kolay mı?..
Hamama giren terler derler...
Mebusluğa soyunanın hem nasırları patlar, hem de cebi boşalır...
Bağış yaparsan alkış var...
Yapmazsan ‘kara liste’...
Dayan yüreğim dayan
Eve gidince “Ne ettim de girdim” diye hayıflanmak yok...
Çıktıysan bir yola, yürüyeceksin korkusuzca...
Nasırlar patlar, sonra geçer...
Cep boşalırsa, hatırası kalır...
Başarmak istiyorsan yüzünü asma...
Atmasyondan korkma...
Şikayetleri not defterine kaydet...
Seçim bitince kaybet...
Proje soran olursa, vereceklerini söyle, alacaklarını dert etme...
Hesap sormaktan bahsetme...
Makam otosu isteme...
Fakirlik numarasından vazgeçme...
Burası farklı bir ülke...
Yoğurdu üfleyerek ye...
Bak işte o zaman mebus olursun...
Hatta bakanlık koltuğuna kurulursun...
Oy verenlere selam olsun...
Vermeyenler kaybolsun...
