Kıbrıs’ın her iki tarafı ‘uyuşturucu belası ile’ baş edemiyor...

 Özellikle gençlerin geleceğini tehdit eden bu bela karşısında ne Rum hükümeti, ne de KKTC hükümeti gerekli önlemleri alamıyor...
 Kuzeyde, işe yaramaz yasaların düzeltilmesi konusunda hiç kimse kılını oynatmıyor...
 Halkımız, son genel seçimlerde Meclis’i ‘gençleştirme’ görevini büyük ölçüde yerine getirdi...
 Peki ne oldu?..
 Ya da ne değişti?..
 Hiçbir şey...
 Çünkü genç milletvekillerinin başında duran bir kılıç vardır...
 O kılıcın tesiri altında hiçbir şey yapamıyorlar...
 Bağlı bulundukları partinin Merkez Yönetim Kurulları ne karar verirse, onlar buna uymak zorunda kalıyor...
 Parti MYK’ları ise ‘daha çok tayin, terfi ve parti çıkarlarıyla’ ilgileniyor...
 Uyuşturucu belasına ve trafik terörüne karşı herhangi bir proje üretilmiyor...
 Hâlbuki cezaevindeki mahkûmların yarıdan fazlasını uyuşturucu suçluları oluşturuyor...
 Ve yüklü miktarda uyuşturucu ticareti yapanlarla, hayatında bir defa uyuşturucu kullanmış bir genç aynı hücrede tutuluyor...
 Böylesi bir ortam, ilerisi için ciddi tehlikeler yaratmıyor mu?..
 Evet yaratıyor...
 Peki önlem?..
 Kimse önlem almıyor...
 Cezaevindeki sorunları 30 yıl önce de, 20 yıl önce de, 10 yıl önce de konuşuyorduk...
 Bugün konuşmaya devam ediyoruz...

‘Tam Gün’ yasaları geçmedi

 KKTC hükümetleri, sağlıkta ‘tam gün’ uygulamasına geçilmemesi nedeniyle doktor ve hemşirelere ‘fazla mesai’ parası ödemeye devam ediyor...
 Gümrükte gerekli düzenlemeler yapılmadığı, ayrıca vardiya sistemine geçilmediği için burası da ‘fazla mesai’ sistemiyle çalışıyor...
 İşin üzücü yanı; eğitim ve sağlıkta ‘Tam Gün’ uygulamasına geçilmesi hemen tüm partilerin programlarında yer aldığı halde, seçimlerden bu yana bu konularda herhangi bir adım atılmadı…
 Kısaca meclis gençleşti ama yaşlı yasalar yerinde duruyor…
 Bunları değiştirmek için herhangi bir çalışma da yapılmıyor…
 Veya başlatılan çalışmalar yarım kalıyor…
 Bunların düzelmesi için öneri yapanlar ise dikkate alınmıyor…
 Yapıcı fikirlerin, başarıların, fedakârca çalışmaların ve yardımların pek önemsenmediği bir ülkede yaşıyoruz... 
 Bu acı gerçekleri sadece siyasi yaşamda değil, özel yaşamda da görebiliyoruz...
 İyi pazarlar...